Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

EEn qualick op-ghetoghen kind, / En is niet beter als een rind.

Rijcke luyden, met veel goed, / Zelden kinders wijs, en goed.

Helden kinders dickwils zijn / Ouders schand', en groote pijn.

Wie heeft zijn moeder niet bekackt?

Gheen moeder is zoo boos op d'eerd, / Die gheen goe kinders en begheert.

Lieve kinders al te zamen, / Hebben veel' en zoete namen.

Het kind is wijs, en wis niet blend, / Dat wel en vast zijn vader kent,

Zoo veel stief-moers zijn-der goed, / Alsmen roode ganzen voedt.

Het is een dochter boos en bot, / Die met haer eyghen ouders spot.

Die wel bemint, Castijdt zyn kind.

Dat is mijn oom, of wel mijn vaer, / Daer 't onderhoud my komt van daer.

't Is beter dat het kindje weent, / Als dat de oud man zucht en steent.

Die een stief-moer heeft te lijden, / Heeft een duyvel aen zijn zijden.

Vyt kinders werden oude lien, / Al can-men 't alle daegh niet zien.

De boom, daer ghy nu onder zit, / Dat was een rijsken, als een lidt.

Dat een zoet Kalfken is gheweest, / Is nu een stier van elck ghevreest.

Al wat de oude vooren zonghen, / Dat piepen oock daer naer de jonghen.

De groote lieden zijn beminders / Meer van ghenucht, als van haer Kinders.

De kinders wel de zorghe voen, / Maer zomtijts oock wel vreugd aendoen.

Die quyl of snot neemt van myn Kind, / Thoont daer med', dat hy my bemint.

Die van mijn kind het snot af-licht, / Die kust my in het aen-ghezicht.

Kinders eerst het cruypen leeren, / Eer zy connen gaen met eeren.

Het weder kentmen by de wind; / Den vader kentmen by zijn kind;

Den Heere by zijn huys-ghezind.

Als Kinders stil zyn en belaen, / Dan hebben zy yet quaeds ghedaen.

Wanneer de kinders stille zijn, / 'tGeeft van haer quaed doen groote schijn

Kinders werden mans en vrouwen, / En bequaem om uyt te houvven.

Een goede koe heeft dickwils wel, / Een kalf dat quaed is, en zeer fel.

Een veulen ruygh en onverveert, / Dat maect een cloeck en moedigh peerd.

De jonghe haene kraeyt en zinght, / Ghelijck de oudes stemme klinckt.

Kleyne kinders vverden lien, / Als-men alle daegh can zien.

Kinders, in veel over-vloed, / Zijn der armer lieden goed.

Kinders dickwils doen belet, / Datmen niet kan leven vet.

Overvloed van kinders doet, / Datmen spaerzaem leven moet.

Van wijze ouders, veel men hoort, / Dat zotte kinders komen voort.

Dickwils, uyt een vroom gheslacht, / Werden boeven voort-ghebracht.

Het kind moet dickwils boeten 't quaed, / Het gheen zijn vaer of moer begaet.

De zoon gelijckt de vader veel, / De dochter volght de moeder heel.

Groot ghetal van vele kinders, / Doet de mildigheyd veel hinders.

't Ghetal van kinders aen den heyrt, / De noppen van de kleeren weert.

Men moet zijn kinders zoo uyt-houwen, / Datm' haer niet meer en hoeft te houwen.

Zijn vader quijt, quijt achtbaerheyd; / Zijn moeder quijt, quijt zoetigheyd.

De kinders zijn of hert, of zacht, / Naer dat zy werden op-ghebracht.