|
| |
Mensch.
| HY moest wel op staen dapper vroegh, / Die elck end een zou doen genoegh. |
| . . recht en slecht, Doet alles recht. |
| Het is een mensche zonder gal, / Die zacht als oly wezen zal. |
| Een man en maect gheen stad alleen, / Daer moeter wezen meer als een. |
| Een man die maer den hoop vermeert, / Alleen tot aet en dranck gheleert. |
| Een man alleen en maect gheen rey, / Men moet ten minst zijn met zijn bey. |
| De mensch is voor de mensch gheboren. |
| |
| |
| Een mensche is des anders wolf. |
| Te dwalen, dat is menschelick, / Daer in te blyven, duyvellick. |
| Zoo veel menschen, Zoo veel wenschen. |
| Een werre-gheest, zijn leven langh, / Die altijds gaet den krabbe gangh. |
| Denct en kent, Wat ghy bent. |
| 't Amber stinct oock by veel menschen, / Die daer peck en tarr' voor wenschen. |
| Zoo veel menschen, alsser leven, / Elck is met een zin ghedreven. |
| Den amber zelfs by velen stinckt, / Dat een goe' neus een domheyd dinckt. |
| . . . . een vier nae wensch, / Is 't halve leven van de mensch. |
| Gheen hout, dat niet een schors en heeft, / Gheen mensche zonder zonde leeft. |
| Te langher dat een mensche leeft, / Te langer dat hy lijdt, en beeft. |
| d'Een mensch den ander wel ontmoet, / Dat gheen gheberght' of heuvel doet. |
| 't Is met den mensch zeer haest ghedaen, / Hoe vast hy dickwils meent te staen. |
| De reuck gheeft kennis van het kruyd; / Den mensch zijn mond en spraeck beduyd. |
| De mensch is maer een water-blaes, / En vveecker als een vvrotte kaes. |
| Hoe langhen leven datmen ziet, / 't En komt gans by dat eeuwigh niet. |
| Gheen was zoo dweegh, Gheen worm zoo leegh. |
| |
| |
| Gheen mensch op dezer aerden leeft, / Die in zijn mouw gheen gheck en heeft. |
| De mensch in een balans ghewoghen, / Is lichter als een niet, of loghen. |
| De mensch en ziet (van oogh zo kranck) / Niet verder als zijn neuze lanck. |
| . . . . gheen mensch die leeft, / Of d'een, of d'ander maer en heeft. |
| Wie van de menschen zietmen gaen, / Die niet heeft ezels ooren aen? |
| Het is een droef dingh, maer ghevvis, / d'Een mensch een vvolf den ander is. |
| De drift die is ghelijck de mensch, / Een kleyn hert heeft een kleyne wensch. |
| Zoo veel menschen, zoo veel zinnen, / Zoo veel kinders, zoo veel minnen. |
| De kindscheyd magh ons wel vergaen, / Maer kindsche zeden blyven staen. |
| Gheen vvijn, die niet zijn moer en heeft, / Gheen mensch, die zonder feylen leeft. |
| Die zich wel kent, met goed verstand, / Die zeylt in d'haven van zijn land. |
| d'Een mensche veel van d'ander scheelt; / Men maect uyt yder hout gheen beeld. |
| Gheen mensche op dit aerdsch ghebouw, / Die niet een gheck heeft in zijn mouw. |
| Gheen mensch zijn zelven zoo mishaeght, / Die niet een vleyer in zich draeght. |
| Gheen mensche zonder zonde leeft, / De best is, die de minste heeft. |
| |
| |
| . . . . langh te leven, / Is in verdriet en droefheyd svveven. |
| d'Een mensche is des anders God, / En weer een duyvel op een bot. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd