|
| |
Spade, te laet, langhen tijd, langhzaem.
| DE voghel piept en schreeuwt te laet, / Als hy is in de strick ghevaet. |
| Wanneer de zaeck' is wegh belent, / Dan wert zy eerst, of meest bekent. |
| Wanneer de schade is ghedaen, / Elck wert dan wijs en wel bera'en. |
| 't Is beter laet, als nimmermeer. |
| Naer 't verlies of naer de schaed, / Elck is wijs, maer 't is te laet. |
| . . . . 't Is noyt te laet, / Om vroom te werden, naer Gods raed. |
| Wanneer de zaeck is buyten staet, / De hulp komt altijds dan te laet. |
| Men comt wel, als het zomtyds gaet, / Zelfs in zyn eyghen huys te laet. |
| God is een groot en rijcke weerd, / Hy borght zoo langh, als hy begheert. |
| Gods molens maelen langh en spaed. |
| |
| |
| Men net den baerd, Al eer-men schaert. |
| Hy ziet wel langh, met kleyn verdriet, / Die van de stoel een ander ziet. |
| Hy trect wel aen een langhe touw, / Die wacht, dat yemand sterven zou. |
| Terwijl het peerd, naer 't gras verbeydt, / Het sterft, en voor de honden leyt. |
| Terwijl het gras groeyt op het veld, / Het peerd dat sterft, of deerlijck smelt. |
| Met langhsaem gaen, zoo raectmen verst, / En 't lichaem blijft altijds ververst. |
| ’t Is beter spaed, Als al te laet. |
| Naer den dood, de Medecijn, / Als-er zieckt' en is, noch pijn. |
| Een die vollen wilt zijn tijcke, / Yder veer’ niet nauw bekijcke. |
| De leeuwerck, met zijn staghe zangh, / Beschuldight onze traghe gangh. |
| ’t Is mostert op den disch ghestelt, / Als d’ham is van het been ghepelt. |
| Als een zaecke wegh belent, / Wert zy eerst ter deegh’ bekent. |
| ’t Is te laet, het stal te sluyten, / Als de osse is daer buyten. |
| Men sluyt het stal te late toe, / Wanneer ghestolen is de koe. |
| Als het vverck eens is ghedaen, / Rouwe comt te laet ghegaen. |
| ’t Gheschut dat komt eerst op de baen, / Wanneer de oorlogh is ghedaen. |
| |
| |
| Naer 't vverck en daed, Komt rouvv te laet. |
| ’t Is te laete, zey’ de exter, / Doen zy had’ den bout in 't lijf, |
| Hebt ghy oock een kanne-leckster, / Ghy zijt vast aen zulcken wijf. |
| Van schrappen heeft men niet veel beten, / Wanneer de pot is uyt-gheeten. |
| Die de katten jaeght van 't speck, / Alst gheeten is, is gheck. |
| De reghen-mantel comt te laet, / Wanneer de reghen over-gaet. |
| Een steen gheworpen uyt de hand, / Een pijl gheschoten in het land, |
| Een woord ghesproken uyt de mond, / Van al ghy gheen her-roepen kondt. |
| Een vvoord ghezeght, al ist vergist, / Wert met gheen sponzy uyt-ghevvist. |
| Wanneer het hooft niet meer is heel, / Dan smeertmen eerst het beckeneel. |
| Met vvater dat verloopen is, / En maelt gheen molen, dat ’s ghevvis. |
| Wanneer het quaed ghewortelt staet. / De bate komt dan veel te laet. |
| Te vroegh ghezaeyt, veeltijds bedrieght; / Te laet ghezaeyt, de hoop’ belieght. |
| Als een dinghen is verloren, / Kan-men eerst zijn weerde sporen. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd