Misbruik wordt gestraft

[p. 108]

Vijf

Vogel leunde tegen de tramhaltepaal en vouwde het avondblad open. Bedreiging. Gewonden Chemoco. Op de televisie. Hij sloeg de voorpagina om. Meer arrestaties. Zestig man personeel. Zijn vingers klemden zich samen om het ritselende papier. Italiaan vermoord in Graaf Egmondstraat. Vannacht drie uur lijk gevonden. Achtenveertig jarige Emilio Banti uit Milaan. Schot hartstreek. Vermoedelijke dader achtervolging politie duister ontkomen. Kracht voortgezet.

De krant hing een ogenblik tegen zijn buik; hij vouwde hem ineen, hield hem dwars voor zijn borst, zijn nagels in de krakende uiteinden. Hij knikte drie, viermaal, zijn gelaat ontspande zich, de krant gleed in zijn zak, hij glimlachte. De vingers van zijn linkerhand sloten zich om zijn rechtervuist, tastten dan in zijn borstzak naar zijn tramkaart.

[p. 109]

Na drie haltes stapte hij uit. Vliegers aan strakke, haast onzichtbare touwen deinden scherp afgetekend tegen de lilablauwe lucht. Twee jongens op roestige fietsen hobbelden over het bultige weiland, hun hoofden plat op het stuur gedrukt. Uit een van de brede, als betonnen wachters aaneengeschaarde rioleringsbuizen, walmde rook. Vogel wrong zich ertussen door, smoezelige gezichtjes staarden uit de verte even naar hem op. Hij spreidde de krant uit, ging zitten, zijn schouders tegen het korrelige steen en stak een sigaret op.

Het licht gloeide op zijn oogleden. Zijn borst bewoog op en neer, zijn hakken boorden zich in de droge aarde. Een van de vliegers, een groenrode valk, zakte een eind weg, schokte schuin omhoog, viel opnieuw een paar meter. Het touw spande zich weer, Vogel draaide zijn hoofd: dunne knokkels wentelden een zwartblikken klos om en om. Een jongensstem schreeuwde. Boven de bolle betonnen randen dreef een waaierende rookwolk. Vogel zoog aan zijn sigaret, zijn armen hingen slap naast hem neer, zijn vingers wriemelden langs gladde grashalmen. Hij sloot zijn brandende ogen. Een zacht windje streek langs zijn slaap. Zijn hoofd zakte verder op zijn borst.

Een man en een jongetje doken schuin voor hem op. Het jongetje hield een blauwpapieren vlieger aan het dwarslatje beet, met zijn andere hand

[p. 110]

viste hij een kluwen koord uit zijn zak. De man nam Vogel onderzoekend op, pakte de vlieger van het jongetje aan en liep ermee achteruit. Zijn blik dwaalde telkens even naar Vogel terug. Dan draaide hij zich om, greep het houtwerk beet en begon te draven. Zijn bruine colbertje wapperde om hem heen. De vlieger begon slingerend te stijgen, plofte dan omlaag en slierde door het gras. De man liep ernaar toe, één oog in Vogels richting. Vogel drukte zijn sigaret uit en stond op.

Hij slenterde langs de muur van buizen. Een zoete schroeilucht drong in zijn neusgaten. Een bruine haardos danste boven de grijsbetonnen rand. Vogel boog zich voorover. Takken knetterden zacht, een rookkolom spiraalde omhoog langs stoffige, over elkaar geslagen spijkerbroekbenen. Onderdrukt gefluister en gesis. Een sproetig gezicht keerde zich naar hem toe.

‘U bent geen smeris, hè meneer?’

‘Nee, ik ben geen smeris. Wat zijn jullie aan het doen?’

‘Aardappels aan het poffen, meneer. Wilt u er ook een?’

Vogel onderscheidde tussen de half-smeulende takken een zwartgeblakerde eivormige klont. Hij duwde zijn bovenlichaam terug.

‘Nee, dank je wel. Smaken ze nogal?’

‘Het gaat wel, meneer.’ Gegrinnik. ‘We zijn

[p. 111]

het zout vergeten.’

Vogel liep door. Een geelbruine herder hapte naar een bal. De man en het jongetje zaten over de staart van de vlieger gebogen. De groenrode valk klom weer langzaam tegen de wind in omhoog. Vogel draaide zich om. Het zonlicht blikkerde in honderden ramen. Overhemdsmouwen poetsten aan auto's. Een tram stopte; een vrouw, nog een vrouw, stapten uit. Vogel rekte zijn armen en haalde diep adem. De lucht schuierde langs zijn warme neusgaten. ‘Uit Milaan,’ zei hij zachtjes. ‘Uit Milaan, nota bene!’ Hij schopte een prop papier weg en keek op zijn horloge. Dan begon hij, met zijn rechterarm zwaaiend alsof hij een rottinkje beet hield, langs het hoge opgespoten zand richting binnenstad te lopen.