Verzameld werk. Deel 3

[p. 985]

XXXI

Ivan schreef nog diezelfde nacht aan zijn moeder en aan Peetsen wat hun te wachten stond. Hij stelde zich van ver hun geweldige ontzetting voor. Hoe zou dat gaan? Wat moesten zij, arme mensen, zulk een rijke, aan luxe gewende dame aanbieden? Ivan verloor er eet- en slaaplust van en hoopte maar dat zij, met haar gewone veranderlijkheid, op 't laatste ogenblik haar plan nog zou wijzigen. Maar zij veranderde geenszins; zij kwam er plagerig steeds op terug en in zijn ontreddering begreep Ivan maar niet, dat voor het eerst sinds hij intiem haar kende, onder dat herhaalde plagen, iets schuilde van die diepere gehechtheid, welke hij tot nog toe tevergeefs van haar verwachtte. Het glom in haar ogen, het zweefde om haar glimlach, het had misschien iets kunnen worden, indien hij het gesnapt had. Maar hij snapte enkel, wat zij uiterlijk liet zien en horen en 't diepere ontging hem. Op een vroege namiddag van april kwamen zij per auto in het dorpje aan. Peetsen stond op de drempel te wachten en zag de prachtwagen van ver komen. Hij holde dadelijk weer naar binnen om zijn moeder te waarschuwen. Zij sloeg haar handen in elkaar en bleef roerloos achter de ruitjes staan.

De wagen hield in de landweg vóór het erfje stil en Gladys wipte eruit. Zij droeg een donkergrijs mantelpak en een zwart vilten hoedje. Zij stond ogenblikkelijk in verrukking voor een overvloedig bloeiende seringstruik in de omheiningshaag en stak er gulzig snuivend haar neus in.

- Hoe heerlijk! jubelde zij.

Ivan verzocht haar binnen te gaan.

Zij plukte vlug een paar gele narcissen uit het groene boomgaardje en stapte naar het huisje toe. Moeder verscheen op de drempel.

- Ge zij welgekomen, Mevreiwe! groette Moeder nederig. -

[p. 986]

Kom binnen os 't ou b'lieft, Mevreiwe.

Gladys verstond natuurlijk niet wat Moeder zei, maar begreep dat het een welkomstgroet was. Zij glimlachte heel vriendelijk en bood de oude vrouw een zak pralines aan, die zij in de hand droeg. Meteen knikte zij naar Peetsen, die met vurige wangen en stralende ogen roerloos van ontroerde bewondering naast de haard stond. Ivan, bevend van emotie, groette zijn moeder en zijn broeder en volgde Gladys op de hielen.

- O! Mevreiwe, dat 'n was toch nie nuedig! zei Moeder gans ontroerd, terwijl zij de bonbonzak even opende. Zij had geen tijd om zich met haar zoon te bemoeien, die ze sinds zolang niet gezien had. Haastig bood zij stoelen aan en zei:

- Zet ou os 't ou b'lieft, Mevreiwe. Zoede nie 'n gloazeken goeje versche melk drinken?,

Vragend keerde Gladys zich tot Ivan om:

- Wat zegt uw moeder?

- Of u een glas lekkere verse melk wilt gebruiken? vertaalde Ivan.

Zij jubelde: - O! graag! zij was dol op melk, zo vers van de koe.

Peetsen werd terstond naar de kelder, gestuurd. Hij kwam toet de melk weer boven gehinkt, terwijl Gladys was gaan zitten en nieuwsgierig in het nederig huisje rondkeek.

- 't 'n Es hier zue rijke niet of bij ou, nie woar, Mevreiwe? glimlachte Moeder.

Ivan moest weer vertalen:

- 't Is hier heel proper! glimlachte Gladys vriendelijk. - En de melk is heerlijk, verrukkelijk! smulde zij proevend.

Zij keek door 't kleingeruite vensterraampje naar de bloeiende seringenstruik.

- En welke mooie bloemen! zei ze vol bewondering.

Moeder begreep wat zij bedoelde en riep tot Peetsen:

- Toe, Peetsen, hoast ou! Trekt al gauwe ne schuenen boekee veur mevreiwe.

Gladys keek door 't tweede raampje.

- En hier vlak tegenover is een groot buiten? veronderstelde zij.

Ivan deelde haar mede, dat daar het kasteel stond van me-

[p. 987]

neer Alexander, de dorpsburgemeester.

- Uw moeder moest daar zelf gaan wonen! lachte Gladys. Ook Moeder moest hartelijk lachen, toen Ivan haar de woorden van zijn meesteres vertaalde.

- Mevreiwe 'n spreekt zeker nie anders of Frans? veronderstelde zij.

- Engels, Moeder, Engels! riep Ivan verbaasd over Moeders onwetendheid.

- Hajoajoa! zei Moeder.

Peetsen kwam binnen, het hoofd bijna verdwenen onder een reuzentuil geurende bloemen.

- O! is dat voor mij! riep Gladys verrast.

Peetsen durfde haar de ruiker haast niet aan te bieden. Zij moest hem zelf! uit zijn handen nemen.

- O! wat geuren ze heerlijk! juichte zij snuivend.

- Wa zeg ze? vroeg Peetsen.

- Da ze zue fijn rieken! antwoordde Ivan.

- Ze riek zij nog veel fijnder! zei Peetsen. En zijn grote ogen straalden.

Gladys keek naar Peetsen.

- Is hij zo gebrekkelijk geboren? vroeg ze meewarig.

- Ja, Mevrouw! antwoordde Ivan.

Moeder begreep waarvan zij spraken en zei:

- O, moar Mevreiwe, dat 'n belet hem nie van firm te wirken, zulle! Hij doe hij hier al ons wirk huel alliene!

Gladys voelde medelijden. Zij opende haar sacoche en haalde er een briefje van honderd frank uit.

- Kom, Peetsen, dat is voor u!

- O! moar Mevreiwe toch! gilde Moeder ontdaan. En Peetsen zelf trok zich als verschrikt terug. Gladys moest het hem in de hand duwen.

Zij bleven nog een poosje. Ivan deelde vlug de goede berichten over Oculi en Clotilde mede; en toen vroeg Moeder met een opgewekte glimlach:

- En zijde gij kontent van Ivan, Mevreiwe?

- Heel kontent! Heel kontent! bevestigde Gladys met overtuiging, toen Ivan, gegeneerd en blozend, haar de vraag vertaald had.

Peetsens ogen glommen van bewondering. Hij kon slechts

[p. 988]

zijn blikken van Gladys afwenden om ze stralend op Ivan te vestigen. Hij was bedwelmd door haar schoonheid en haar parfum en zijn trillende ontroering scheen hij telkens, als een hulde, naar zijn broer over te brengen.

Gladys stond op en reikte Moeder en Peetsen de hand tot afscheid.

- Overmorgen mag uw zoon hier terugkomen en een hele week bij u blijven! zei ze glimlachend.

Bij de mooie auto stond een groepje mensen in bewonderende afwachting te kijken; en verder op de drempels van de huizen waren er nog meer. Moeder zag Lisatje Baere en wenkte haar bij zich. Maar Lisatje kreeg een plotse vuurkleur en verdween in haar huisje.

Gladys stapte in, met haar bloemenruiker in de hand. Meteen zag Moeder mevrouw Alexander, loerend van achter een bos rododendrons in haar tuin en dicht bij 't kasteel, op een hoogte, meneer Alexander steunend op twee stokken. Het was een gebeurtenis, dat bezoek van Ivan met Mrs. Keane! Moeder voelde zich wel een ietsje trots.

Zacht zoemde de motor en Ivan schakelde in. De straatbengels stoven joelend uiteen. Gladys keerde zich nog eens met haar liefste glimlach om. Peetsen stond als van bewonderende ontroering aan de grond genageld.

Nauwelijks was de auto weg of Lisatje Baere verscheen in het huisje.

- Woarom 'n zijde toch nie ne kier komen zien? vroeg Moeder verwijtend.

Lisatje wou iets zeggen, maar zij kon niet. Haar wangen gloeiden en haar ogen waren vochtig. En eensklaps, zonder schijnbare reden, barstte zij in tranen uit.

- Ha moar Lisa toch! schrok Moeder.

- Past op! riep Peetsen. - Mevreiwe es doar!

Uit haar tuin kwam mevrouw Alexander en stak de straat dwars over, naar Moeders huisje toe.

- Es er gien belet? klonk haar scherpe stem.

- Kom moar binnen, Mevreiwe! zei Moeder voorkomend.

Lisatje was langs het achterhuis weggevlucht.