Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 300]

singi

• A sa si

Kompe, mi no kere nofo.
Kompe, mi no kere nofo.

Kompe, mi si Paraliba.
Kompe, mi go te Marwina.

We, Brokopondo tja mi.
Kompe, Wiawia tu tja mi.

We, ne mi tre Gowt'busi.
Wakaman we, ne mi tuka sani.

E... mi kren Akaraibergi.
Kompe, mi pasa Gransula.

Ho..., swampu miwan koti.
Baya-so, kompe, mi lonlon sabana.

Kongowe, minoke.
Toriman je'e, je'e mi agersitongo.

Sonte mi no jere mofo.
Aduman we, ne mi no kre boto.

[p. 301]

gezang

• Ervaring leert, de mens probeert

Hier spreekt de grijsaard
na 't vermoeide leven.
Wat kon ik u, mijn land,
aan liefde geven?

Ik heb gezworven, her en der.
Ervaring was de levensmeester.
Toch is mijn rust thans even ver.
Wat was het leergeld? Wát
waarheid mij bijgebleven?

Ik zwierf en trok door 't ganse land.
'k Vond er rivieren en distrikten.
Ik zag een meer, ik trof een val
en stroomversnellingen, ook bergen.

O, ik waadde mij door de moerassen.
Over savanne's, steppen, dwaalde ik.
Hoe rusteloos, op zoek naar 't leven!
Wat kon ik zelf aan de mensen geven?

Ik heb de toppen en de dalen,
de wonderwerken der natuur aanschouwd.
Toch leefde ik niet zonder falen.
Wat was mijn rijkdom?
Land, wat heb ik u toch toevertrouwd?

[p. 302]

 

Kondre, mi no sori lobi.

 

Elu! man de, si fa mi ten kori.

 

 

 

Mi no kere nofo!

 

A libi wisi mi!

 

 

 

Mi no kere nofo.

 

Gudu, mi warti odo.

 

 

 

Eee..., mi no kere nofo!!

 

Sabiman we, mi no kere nofo!

Fu: OBJA, 1975

[p. 303]

 

Vond ik de schoonheid, niet de mens?

 

Vond ik de mens, maar niet de natie?

 

 

 

Slechts wijzen kunnen ons

 

het antwoord geven:

 

mijn liefde is te weinig mens gebleken.

Uit: MAGIE, 1975