|
| |
Psalm XLIIII.
EEn alzoo ouden fame die heeft ons aen doen hooren
En onze Vaders, Heer, die hebben ons vertelt
't Bedrijf van uw geweldt:
Van uwe wonder-daden, die zy ten haren dagen
Ghy hebt de vreemde volcken verdreven uyt haer landt;
Ghy hebt de vreemde volcken met plagen; en daer tegen
Haer by geweest met zegen.
De volcken mosten sterven en haer geslacht vergaen,
Ons Vaders stam wies aen.
Het landt dat wierdt gewonnen; maer niet door hare krachten
Die zy te samen brachten.
De vyandt wierdt geslagen. waerdoor is dat geschiedt?
| |
| |
Uw handt, die zulcken kracht heeft; uw gunst, die op haer lichten,
Die waren 't die 't verrichten,
Wat mocht de oorzaeck wezen? zy stonden u wel aen;
Daerom hebt ghy 't gedaen.
En noch zijt ghy de Koning, de zelfe Godt gebleven,
Die bystandt plagh te geven;
Die u met vrye woorden aen Iacob hebt verplicht
Te zijn zijn toeverzicht.
Wilt ghy ons krachten geven; zoo raken ons vyanden
Al t'samen haest in schanden:
Wy werpenze ter aerden, gelijck een Stier op 't veldt
Yet met zijn hoornen velt.
Wilt ghy ons krachten geven; zoo treden wy de Vorsten
Op hare trotze borsten:
Zoo maken wy een eynde van all' haer macht en lof,
Ons herten die zijn moedigh; maer niet op onze bogen,
Of menschelijck vermogen;
Wy zijn gewis van hulpe, en leven onvervaert;
Maer niet op schildt of zwaerdt.
Ghy Godt, ghy zijt de hulper, die troost, en ons komt vryen
Ghy schentze die ons haten; en maeckt dat haren haet
Ons niet en streckt tot quaet.
Dies mogen wy wel zingen, en laten onze monden
Godts eer en macht verkonden:
| |
| |
En voor al 't goedt hem dancken, zoo lang de Aerdt zal staen,
Maer nu (hoe magh dat wezen!) zijn wy van u verstooten,
Met smartheydt over-goten.
Ghy treckt niet, als voor henen, de voorste in den strijdt,
Wy zijn ons Leydtsman quijt.
Ghy laet ons (en recht anders plagh nochtans te geschieden)
Voor onze vyandt vlieden.
Ghy maeckt oock dat de vyandt ons in ons vluchten stuyt,
En wegh-voert tot een buyt.
Ghy laet den vyandt moorden, wy worden doodt gesmeten,
In vreemder volcken landen zoo worden wy geleydt,
En hier en daer verspreydt.
Ghy hebt met ons gehandelt recht of ghy ons verkocht hadt,
En op de Marckt gebrocht hadt.
Ghy veylt ons, ghy verkoopt ons, alom, aen alle man,
En hebt geen winst daer van.
Wat laet ghy ons al smaetheydts en bitter spots bezuren
Van onze naeste buren?
Wy zijn den vreemden volcken haer stof van boertery,
Zy schudden hare hoofden, gelijck als over zotten,
Die waerdt zijn om bespotten.
| |
| |
't Is altijdt smaedt. dies 't aenzicht, van schaemt, daer 't bloedt op stijght,
Steedts ander verwe krijght.
Ick moet by menschen leven, die niet dan laster spreken,
Waer dat ick gae, de oore en hoort niet dan verwijt,
Het oogh ziet niet dan spijt.
Dit moeten wy al lijden. Nochtans, uw rechte straten
Zijn nooyt van ons verlaten.
Nooyt was het dat ons herte, van u gevallen af,
Nooyt was 't dat ons gedachten, van u yets afgetogen,
Naer yet wat anders vlogen.
In uw verbondt te houden was nooyt in 't hert ontrouw,
Die 't ons beletten zou'.
Nochtans vergeet ghy onzer; en laet ons overmannen
Tyrannen, die, als Draken, wreedt en bloedtdorstigh zijn,
Het hert, door 't stadigh treuren, is even of 't gebracht waer,
Ter plaets daer 't altijd nacht waer,
En wensch, door walgh van 't leven, (want 't lijden is te groot)
Waer 't zoo, dat Godes naem, te voren wel geweten,
Van ons nu waer vergeten;
| |
| |
En wy tot vreemde Goden ons hadden afgekeert
Dat konde Godt wel richten; dan mocht hy ons kastijden
Maer nu is hem 't verborgen van ons gemoedt bekent;
En noch treft ons d'ellendt.
Wy worden om de liefde die wy tot uwaerts dragen,
Noch dag'lijcks doot geslagen.
Wy zijn gelijck de schapen die na de slacht-banck gaen,
Om daer den doodt t'ontfaen.
Ontwaeckt eens, Heer; waeromme laet ghy ons zoo verlangen,
Als had u slaep bevangen?
Waeckt op, vertoeft niet langer, en laet ons niet altoos
Wat bercht ghy 't gunstigh wezen, als woudt ghy niet bedencken
d'Ellenden die ons krencken?
Den geest, door al de quelling, die hem of my geschiedt,
Of die hy vast voor-ziet,
Kan 't pack niet langer dragen; het lijf met vleesch en beenen
Sleept langs der aerden henen.
Wel op dan, doet ons hulpe; vertroost, verlost, behoedt,
Om dat ghy zijt zoo goedt.
|
|
Auteursrechtvrij