Stichtelijcke rijmen

[p. 479]

Psalm CXV.

NIet onzen lof, niet onzen lof, uyt hoovaerdy,

Maer uwen lof, Heer, wenschen wy:

Dat wy om overwinning roepen tot u, Heer,

Dat is niet om ons eygen eer.

Dit zoecken wy: dat uwe goedigheydt en trouw,

Tot uwer eer, bekent zijn zou.

Want waerom zal het Heydensch volck (als ghy 't niet doet

En ons laet treden met den voet)

Dees laster-reden uyt haer vuyle monden slaen:

Waer is haer Godt nu daerz' op staen?

Wat vraeght ghy ons, ghy slaven van de duysternis,

Na onzen Godt, waer dat hy is?

Hier boven in den Hemel is 't daer hy verkeert,

En kan al doen wat hy begeert.

Maer Goden die 't onzinnigh volck voor Goden acht,

En hoop opstelt, en troost van wacht:

Wat zijn die? anders niet dan Zilver ofte Goudt,

Van menschen handen op-gebouwt.

Zy hebben monden; en zy maken geen geluydt:

Twee oogen; en zien daer niet uyt:

Zy hebben ooren; en zy vaten geen geschal:

Een neus; en ruycken niemendal:
Zy hebben handen; en zy grijpen niet daer met:

Twee voeten; en zijn zonder tret:

Zy hebben kelen; en geen stem die daer door schiet:

Kort af; 't gelijckt wat en 't is niet.

Al wieze maeckt, al wieze neemt tot zijnen wijck,

Die is zijn doode Goon gelijck.

Maer ghy Israël, Godes volck, weest niet zoo zot,

[p. 480]

 

Maer leght uw fondament op Godt.

 

Hy is alleen de gene die beschermt en vrijdt

 

Wanneer ons ongeval bestrijdt.

 

En ghy Aärons waerde huys, 't zy hoe 't u gaet,

 

Neemt Godt altijdt tot toeverlaet.

 

Hy is alleen de gene die beschermt en vrijdt,

 

Wanneer ons ongeval bestrijdt.

 

En ghy die Godt vreest, heyligh zaedt, wat dat ghy doet,

 

Neemt Godt tot steunsel van 't gemoed.

 

Hy is alleen de gene die beschermt en vrijdt

 

Wanneer ons ongeval bestrijdt.

 

Betrouwt vast op hem: want hy is 't die op ons denckt,

 

En aen elck een den zegen schenckt.

 

Aen Iacobs Volck; en Aarons huys; en 't heyligh zaedt

 

Dat hem ontziet en op hem staet.

 

Al die hem vreezen, 't zy of oud' of jonge lien,

 

Laet hy zijn gunstigh aenschijn zien.

 

Nu wensch ick dat Godts zegen altijdt op u blijf

 

En eeuwigh aen uw zaedt beklijf.

 

Ghy zijt een Volck dat Godt eens tot zijn Volck beriep,

 

Dien Godt die Aerd en Hemel schiep.

 

Den Hemel houdt de Heer voor hem; den mensch, uyt min,

 

Geeft hy de heele Aerde in.

 

Der dooden schaer die eeuwlijck in stilte leydt;

 

Daer wordt uw lof niet van gezeyt.

 

Maer wy die leven worden uwes lof niet moê

 

Van nu tot aller eeuwen toe.