Stichtelijcke rijmen

Ware vrientschap, Aen C.R.

VRient Rijckwaert, nu en dan, wanneer ick mijn gepeysen,
De Werelt, daer wy hier in leven, door laet reysen,
Om te besien, of dat yet goet is, en yet wenschelijk
In al het geen, dat aerdsch, vervallijck is en menschelijk:

[p. 517]

 

Bevind ick, dat die mensch het best hier heeft verkregen,

 

En op den hooghsten trap des heyls schier is gestegen:

 

Die met een ware Vriend in liefd' zoo is verbonden,

 

Dat in haer beyder hert niet oneens wordt gevonden:
En dat het hert des Vriends den Vrient staet altijdt open,

 

Een goedt, dat om geen goedt des Wereldts is te koopen,

 

Saeght ghy mijn hert ontdeckt, en zijn inwendig wesen,

 

Niet dan oprechte liefd' en zoud ghy daer in lesen;

 

Saegh' ick u hert ontdeckt, ick durft u toe-betrouwen,

 

Niet dan oprechte liefd' en zoud' ick daer aenschouwen.

 

Maer doch, dewijl alleen, die vriendtschap een bly end geeft,

 

Die op de Vriendtschap Godts haer eenig fundament heeft,

 

Wat rest'er, om 't geluck geluckiger te maken?

 

Dan dat wy vast met God in vriendschap moghten raken:
En ick (ô wat een troost, en wat een vasten wijck waer't!)

 

Volkomen Arm van Geest; en ghy in God gantsch Rijck-waert?