Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Kroeglopen 2 (1968)

Informatie terzijde

Titelpagina van Kroeglopen 2
Afbeelding van Kroeglopen 2Toon afbeelding van titelpagina van Kroeglopen 2

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.57 MB)

Scans (4.92 MB)

ebook (2.93 MB)

XML (0.22 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

column(s) / cursiefjes


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Kroeglopen 2

(1968)–S. Carmiggelt–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 18]
[p. 18]

In a sentimental mood

Kent u ‘In a sentimental mood’ van Duke Ellington? Dat is een mijner uitverkoren jazznummers van vroeger. Erg muzikaal, erg droefgeestig en erg sentimenteel. Maar ik heb er nu eenmaal een onuitroeibaar zwak voor en ik zet het als titel boven dit enigszins wonderlijke kroegverhaal dat ik, geloof ik, eigenlijk helemaal niet schrijven moet, omdat het tamelijk idioot is allemaal. Maar goed, ik ben nu eenmaal begonnen en dan gaat zo'n pen verder zijn gang.

Laatst moest ik naar een receptie in Rotterdam.

Ik haat recepties. Maar ik moest. Ik kon er niet onder uit. 't Was in een keurige gelegenheid en er waren allemaal keurige mensen aanwezig van middelbare leeftijd en de mannen wilden daar wel voor uitkomen, maar de vrouwen niet, dat kon je zien aan de jurken en zo.

We hadden allemaal een keurig glaasje gekregen van een indrukwekkende ober, die handschoenen droeg, of hij straks nog uit inbreken moest en we voerden keurige gesprekken. Iedereen loog tegen

[pagina 19]
[p. 19]

iedereen en ik loog dapper mee, want als je nu eenmaal gáát, moet je de kleur van je omgeving aannemen, nietwaar?

Maar, nu loog ik vroeger beter dan tegenwoordig.

Ik weet niet wat het is.

Aftakeling, misschien. Of toenemend besef van sterfelijkheid. Na een uur kreeg ik behoefte mijn glas op te eten, teneinde ten minste iets knarsends in mijn mond te hebben, in plaats van al die zoete leugens tegen een dame, die zichtbaar doodongelukkig was en hoorbaar zeer guitig. Ik overwoog ook, heel hard een paar vieze woorden te roepen, want dat lucht eveneens op, in zo'n fluwelen hel, maar ik was verstandig en dacht: Nee, je moet gewoon weggaan.

Dus ik gaf de gastvrouw een judaskus op de wang en zei dat het zeer gezellig was geweest en ik liet mij in mijn jas helpen door weer een ándere vent met handschoenen aan en ik vervoerde mijn gestalte naar buiten.

Het regende hevig.

Dat was wel fijn.

Want regen is waar. Zéér waar.

En ik liep langzaam erg nat te worden door bedrijvig Rotterdam, dat ook voortdurend open ligt, net als Amsterdam, maar in Rotterdam zie je er tenminste later de resultaten van en ik kwam erg nat en erg deplorabel op de Coolsingel en trad daar een groot, mooi café binnen.

[pagina 20]
[p. 20]

Een café met muziek.

Ach, ik moet dit stukje eigenlijk helemaal niet schrijven, maar die pen gaat door, ik kan er niets aan doen. Ik bestelde een glas rode wijn, waar een mens zich geen buil aan vallen kan en waarvan de geneesheren zeggen dat 't zelfs gezond is - en je moet toch aan je gezondheid denken, nietwaar? En ik zat in een hoek, moe-gejokt en depressief. En met dat glas rode wijn.

Toen begon de muziek. Een trio. Een meneer achter een piano. Een meneer met een viool. En een mooie blonde dame, die zong.

Ze verstonden hun vak, die drie.

Maar ze hadden een onuitsprekelijk droefgeestig repertoire.

De dame zong in het Frans en in het Duits en in het Engels allemaal liedjes over liefdes die verloren gingen en over een nachtegaal, waar ook iets zeer on-vrolijks mee aan de hand was, en de pianist wist precies hoe het moest en de meneer met de viool was permanent hoogst bekwaam in mineur doende.

Héél goed, hoor.

Maar ik werd er, na dat uur liegen, zo verschrikkelijk sentimenteel van, dat ik dacht: Als ik hier nou nog vijf minuten blijf zitten, komen onherroepelijk de waterlanders.

En je kunt toch moeilijk, als volwassen persoon, in een groot café op de Coolsingel te Rotterdam aan de borst van de kelner gaan uithuilen? Dat leren die

[pagina 21]
[p. 21]

jongens niet op de vakschool. Dus ik betaalde en ik verliet het café en het regende nog steeds en ik had dit stukje eigenlijk niet moeten schrijven.

Maar, nou ja.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken