Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 88]

XXX. Sinne-beldt.

Dat aen een schip den ancker doet
Dat doet de hôp' aen ons gemoedt.

WIlt jemandt door de Zee naer ander landen vaeren,
Die moet sich wel versien, voor 'tsmijten vande baeren.

Van anckers tot den noodt in 't stormen vanden Windt,

Van alles datmen, om te vaeren, dienstigh vindt.

Dan heeft den Schipper hôp' om over te gheraecken,
Als hy kan ancker-vast sijn schip in 't stormen maecken;

Dan vreest hy geen gevaer van leven, goedt en't schip,

Noch voor een vaste-plaat, noch voor een rouwe klip,

Die anders ancker-loos, den vyandt toe moght drijven,
Daer hy ghevanghen wel in slavernij moght blijven,

Berooft van schip en goede, in armoed' en verdriet:

Soo raeckt hy in den druck, die sich niet wel versiet.

[p. 89]

 

Wilt gy dan zedigheydt uyt 't schips-gevaer hier trecken?

 

Soo moet ghy u verstandt tot hooger zin op-wecken:

 

Want al dat de natuer uyt-wendigh ons verthoont

 

Weet seker, dat daer in ons onder-rechtingh woont

 

't Is niet dan al te claer, dat d'on-ghestaedigheden

 

Des wereldts, by de zee, gheleken zijn met reden:

 

Waer in de menschen al voort-vaeren met ghevaer,

 

Soo hun de hôp' in Godt, niet eenen ancker waer:

 

Maer daer mé niet genoech, wy lijden meer gevaeren,

 

Soo wy ons levens-schip, met voor-raedt niet bewaeren.

 

Van deughden, die de spijs aen onze zielen geeft,

 

En touwe, die den bandt van onse liefde heeft.

Breeder uyt-legginghe.

DE Wereldt die de hoe-danigheydt heeft met de zee, moet haere schepen met 's schips middelen, door de ghevaeren in ghewenschte haeve sien te brenghen: maer gelijck het zee-schip 't meest op den ancker steunt in 't ghevaer: soo en heeft het ziels-schip niet min tot versekeringh de hôpe, als eenen ancker, doch even wel met dit onderscheydt: dat een schip met ancker en touw vast gehecht leyt inde zee on-beroerelijck; dies niet tegen-staende kan den cabel door geweldt van tempeest noch wel bréken, en het schip ergens teghen-slaen, dat het als een gelas van een gemorselt, te niet moet gaen. Dit ghevaer en heeft het landt-schip niet dat met den on-brekelijcken cabel van liefde aen de hôpe gebonden wordt, daer geen geweldt van on-we'er kan op-staen, dat machtigh is om dien liefde-cabel af-te-breken vande hôpe, die den ancker is vande ziel, om dat zy in Godts woordt vast gheheght wordt, die hoe zy meerder gheweldt lijdt, zy te vaster aen-houdt: met desen ancker en vreesde

[p. 90]

den Apostel Paulus niet, als hy alles was verachtende met allen de furien vande heel helle, seyde: ^(a) Quis me separabit &c. Wie sal scheyden van de liefde Christi &c. Soo sterck is de hôpe die ghevestight is op het Woordt Godts oft op het Geloof; dat eer de Sonne en de Maen uyt den hemel sullen af-vallen ende het heel firmament met allen de planeten en sterren sullen onder een storten, en alles in eenen Châos te niet gaen met hemel en aerde, als dat Godt, in het minste stipken van sijn belofte aen jemant sal komen te on-breken. Komt dan jemandt in 't gevaer? dat hy hoort, wat Godt hem belooft: ^(b) Quoniam in me speravit &c. Want hy heeft in my gehôpt, ick sal hem verlossen: Over-leeft dan het Oudt ende Nieuw Testament: Allen de Patriarchen, Propheten, en Oude-vaeders ghestelt in soo veel ghevaeren, hoe zijnse verlost gheworden? om wat oorsaecke? om dat elck in 'tbesonder in hem ghehôpt heeft, quoniam speravit in me. Maer om niet te dôlen inde hôpe, soo moet het goedt wesen, datmen wilt verhôpen: want de boose hôpen oock en zijn dat gewent: de waere hôpe is die sich het waerachtigh goedt voor-stelt. Wilt ghy verhôpen het goedt dat de quaede betrachten, ende voor goedt houden? soo bedrieght ghy u selven, en 't sal u quaelijck lucken: al onse vaste hôpe moet wesen op het goedt van onse zaeligheyt: Waerom dat het niet ghenoech en is, ons schepen van anckers en touwen en ander schips-ghereedtschap te versien; maer moeten oock noch daer by hebben hunnen noodt-druft, den lijm om ziel en lichaem by een te plecken: Alsoo moet oock een gheestelijck schip van ancker, en schips getuygh versien zijn, maer in het besonder van deughden, die de spijs der zielen zijn.

(a) Rom. 8.

(b) Psalm. 90.