Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 157]

53. Sinne-beldt.

Het licht in huys lijdt geen gevaer,
Maer wordt op straet den windt gewaer.

EEn meyt die hadde lust het licht wel te bewaeren,
En blyven in het huys, te schouwen de gevaeren

Van dien stercken windt, die waeyde op de straet,

Die lichtelijck het licht van eene kers uyt-slaet;

Dan 't was te lastigh aen de meyt om t'huys te blijven,
Zy nam de kers met haer, om dat 't volck niet sou kijven,

Besorght dat in haer handt het licht niet uyt sou slaen

Maer soo zy quaem op straet, soo was het licht vergaen.

Vraeght gy wat 't Sinne-beldt ons zedigh wilt bewysen?
Het wilt ons d'eenigheydt voor eene deught aen-prysen:

VVant die zijn zegen-licht, wilt hoeden van 't gevaer;

Die houdt sich t'huys alleen, en schouwt het openbaer.

[p. 158]

 

Behaeters van het licht zijn minnaers vanden duyster;

 

Om dat zy menschen zijn van boosheydt die den luyster

 

Van alle réd'lijckheydt verworpen, als beschaemt,

 

Te doen dat beest'lijck is, en geenen mensch betaemt.

 

En soecken duysterheydt; om datmen niet sou mercken

 

De on-betaem'lijckheydt van hunne boose wercken:

 

Als ghy het licht dan hebt, soo wandelt in het licht,

 

En zijt een kindt des lichts, op dat ghy d'ander sticht

 

Met wercken vande Deught, en mindt geen ydel winden;

 

Maer kiest de eenigheydt, en laet u nergens vinden

 

Van buyten, in 't gewoel, van menschen u ont-houdt,

 

Bewaert u zegen-licht, en alle boosheydt schout.

Achter-volgh op het selve.

NIemandt en sal het licht van gratie langh konnen bewaeren, die daer mede wilt handelen onder het gewoel vande ijdele winden; het waer ons licht aen de meyt te bevélen, om dat in huys gaede te slaen, welckers voeten gemenynelijck jeucken om op de straet te zijn, als zy dat eenigh-sins vermogen; een wijs en deftigh man houdt sich uyt het ghevaer der winden en mindt de eenigheydt: want die het licht vande goddelijcke gratie niet en wilde verliesen, die en moet niet ghemeyn zijn met de ghemeynde menschen, als eenen van hun allen, maer wel af-gesondert zijn; zijnde inde wereldt, maer niet wereldts, zijnde in 't lichaem, maer als buyten het selve, ende alsoo met de menschen, als sonder de menschen. Bemindt het licht en in het selve soo leeft, dat als ghy komt te sterven, dat ghy niet beschaemt en zijt gheleeft te hebben. Leeft soo dat u naer-komelinghen mogen wéten dat gy geleeft hebt:

[p. 159]

Leeft soo, dat ghy d'ander de schets moght wesen van wel te leven. Leeft soo, dat gy gedenckt, dat gy kont sterven, maer niet vergaen. Leeft soo, dat gy eeuwigh moght leven, en inde verheventheydt van uwen geest u kont verheffen boven al dat sterffelijck is, ende met eene vrije-stem moght seggen met sekeren Poët: Non est mortale quod opto. dat is geseght, 't En is niet sterffelijck, dat ick betracht, die al dat sterffelijck is, al-hier veracht. Het eyndt van mijn begeerte moet eeuw-durigh zijn; waer toe ick u soecke te vermaenen, ende dat wonder is op korten tijdt; is 't dat gy my ghelieft te hooren, ende niet en weygert te volghen den raedt die ick u geve. Aen-gesien dat al-om aen den mensch een menighte van quaedt voor-valt, om van 't quaedt af te wijcken en het goedt te doen, en soo goedt te doen, om alsoo goet te worden; het is dan noodigh voor wat tijdts vande menschen af-gescheyden te wesen, weynige die onder menschen verkeeren zijn menschen oft doen dat eenen mensch betaemt te wéten, dat de natuer, dat de rede, dat den Godts-dienst aen-wijst, ende daerom en sult gy noyt minder mensch zijn dan onder het gewoel der menschen: jae niet alleen vande menschen af-ghescheyden, maer oock van alle ijdele bekommeringe daer ghy aen-gehecht zijt, dat als ghy het al gedaen hebt, niet ghedaen en hebt, daer ghy in u saecken u selfs niet en zijt, ende u ghemoedt hier en daer verstroeyt tot véle, ende vervolghens véle, die veel willen zijn, verliesen hun eygen selven: stelt dan uwen vasten voedt op het eenigh, op dat ghy een moght wesen die buyten Godt nerghens aen-ghebonden zijt; lost u selven, en keert tot u selven; op dat gy we'er u selfs zijt: daer en is niet datmen bekomen kan onder de menschen, als de on-rust des gemoedts.