Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 179]

58. Sinne-beldt.

Een moffel-hontje trots en quaedt
Wel eenen dogge teghen-staet.

SOo lest-mael eenen dogh van Engels-ras gekomen,
En dat hy sijnen wegh had' door de stadt genomen

Met deftigheydt in 't gaen; soo wierdt hy t'allen kant,

Van kleyne kefferkens met bassen aen-gerandt:

Doch daerom niet on-stelt, vervolghde sijne ganghen,
Als al te slechte re'en, om twist gaen aen te hangen,

Met soo een licht gespuys; maer had een' bleyckers hondt

Hem erghens aen-gerandt, dan had gy soo van stondt

Gesien met wat geweldt, hy tegen sijns gelijcken,
Bloedt-gierigh op-gehist sijn tanden sou doen blijcken:

Maer soo ick wil mijn les van zeden doen verstaen

Soo gaet mijn leering 'tmeest' den trots van Menschen aen

[p. 180]

 

Daer Godt als eenen dogh aen-randt van sijns gelijcken

 

Ick segh van d'Engelen, die Godt niet wilden wijcken,

 

Heeft hun soo vast gevadt, dat hy van boven af

 

Hun tot den af-grondt heeft geworpen tot een straf:

 

En siet wy kefferkens, wy menschen, trots, verméten,

 

Genomen uyt het slijck, wy derven ons vergéten,

 

En door hoo-veerdigheyt we'er-staen Godt hooge maght,

 

Die oock van d'Engelen der glori' wordt geacht:

 

Hoe sal hy trotsheydt in soo eenen aerdt-worm spaeren

 

Daer gy de geest en siet, en wat hun is her-vaeren

 

Door op-geblaesentheydt, hoe dat zy zijn verdomt,

 

Daer al de boosheydt nu, uyt d'hooverdije komt.

Achter-volgh op het selve.

GHelijck wy het eerste Deel gesloten hebben met de Oodtmoedigheydt, die den gront-steen is, daer alle Deughden moeten op ghebouwt worden: Soo beginnen wy het tweede Deel, met de Hoo-veerdigheydt de fonteyne daer alle boosheydy uyt-vloedt. Ende dat ten op-sicht van ons, die soo kleyne ende verworpen aerdt-wormen zijn, die ons door het bedrogh des duyvels, wel souden willen ghelijck maecken aen Godt, oft ten minsten sijn geboden niet onder-staen: maer die Godt weder-staet, Godt hem het meest teghen-staet; hoe als dan den slechten mensch staen, gelijcker geschreven staet: ^(a) Godt weder-staet den hoo-veerdigen, die nochtans soo krachte-loos is? Oft vermagh dan den mensch jet teghen Godt, oft Godt tegehen mensch? dat en verstaen ick niet: wel aen dan luystert wel toe; Godt weder-staet den hooveerdigen, op dat hy gheen quaedt en doet, waer door hy

(a) Iacobi. 4.

[p. 181]

quaedt wordt. Den hooveerdigen die staet tegen Godt om het goedt te laeten, waer van hy goedt soude mogen worden. Godt weder-staet den hooveeridgen, op dat hy den alder-boosten niet en soude worden en hy weder-staet Godt en sijn Goddelijcke gratien om in sijn boosheydt te blijven ende niet beter te worden; ô wat verkeertheydt baert ons d'hooveerdigheydt! die den centrum oft het middel-punct is, uyt het welck inden omme-loop allen de linien van boosheydt ghetrocken worden. Men moet den hooveerdighen geen straf toewenschen, sijn grootste straf is hooveerdigh te zijn, de op-geblaesentheydt is den tyrannischen Koningh, die hem 't meest sal plaeghen: waer den sacht-moedighen David soo oodt-moedelijck badt: ^(a) Dat my niet overkome den voet van hooverdij: de réde hier van gheeft den H. Ambrosius segghende: ^(b) Op dat ick niet en sondige, dat ick niet en valle, en niet en valle om uyt-gejaeght te worden uyt het Paradijs met Adam: want hy en konde op den voet van hooveerdigheydt niet vast blijven staen: de hooveerdicheydt en heeft gheen standt en als zy valt soo en kan zy niet op-staen: 'tis eenen grooten val naer den welcken gheenen anderen vasteren standt is, als in het quaedt, en in de straf van het quaet te wachten is: Wilt ghy dan u verheffen voor Godt? leert oodt-moedich zijn: want die sich veroodt-moedicht, sal verheven worden.

(a) Psalm. 35.

(b) Amb. in eundem ps.