Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 260]

85. Sinne-beldt.

Zy wordt het een met 't ander quijt,
Die 't meeste om het minst' vertijdt.

EEn meyt gingh eens te mert, om appelen te koopen,
Al waer die, tot gerief van jeder, staen met hoopen.

Zy had dan nauw gedinght en vyf-en-twintigh schoon,

Die zy kocht, en getelt, gelijck-men is gewoon,

Ontfangen in den schoot, 't wijf wou geen' toe-werp geven;
Waer om seer heftigh daer, wierdt onder een gekeven:

Dit siende eenen dief, dat 't meyse seer on-stelt,

Het appel-wijf toe-greep, en wilde met gewelt,

Den toe-werp hebben: soo liep hy daer tusschen beyden,
Sich veynsende dat hy 't gevecht soo wilde scheyden:

Doch packt den voor-schoot af met d'app'len, en gaet voort,

Al was 't oock dat zy 't sagh: soo seer was zy verstoort,

[p. 261]

 

Dat zy noch liever had, het derven te verkiesen

 

Van d'appelen, als het recht van toe-werp te verliesen.

 

De les van 't zedich, die ons 't Sinne-beldt voor-hout,

 

Die worter daegelijcksx met waerheyt claer aen-schout,

 

Van menschen, die om 't goedt, dat tijd'lijck is soo twisten,

 

Met sorgh en groeten kost, al oft sy niet en wisten,

 

Dat al het tijd'lijck goedt, niet als den toe-werp is,

 

Van het groot hemels goedt, dat meer is als gewis:

 

Vermidts de Waerheyt seght: voor al hoort hier mijn spreken

 

Versoeckt het hemels-rijck, en u sal niet on-breken:

 

Al wat ghy noodichs hebt, ick u vergunnen sal,

 

En zijt dan niet besorght, dat hebbend', hebt gy 't al.

Breeder Aen-merckinghe.

ICk en weet niet, wie ellendiger is, oft die den toe-worp in dese wereldt over-vloediger heeft, en daer by noch gebreck lijdt, oft dien soeckende verliest den grooten schat, die alleen ons ghenoechsaem is om ons rijck te maecken sonder eenigh gebreck, dat noyt inden toe-worp kan gevonden worden door onse in-gebóre begérelijckheyt die noyt vol-daen is, al toos tegen haer selven is; maer oock het meest' om dat het bekomen van rijck-dommen benouwtheydt geeft, waer van 't gewin verworpen is, de besittinge ghevaerelijck, het ghebruyck pijnelijck aen den gierigen, ende het verlies on-geduldigh is: de rijck-dommen zijn de oorsaeck vande on-gelucken, daer zy nochtans om het gheluck soo on-gheluckigh ghesocht worden: soo dat den rijcken niet alleen met het on-geluck en handelt maer het selve by-woont want de ellende en vergheselschapt hem niet alleen, maer is hem

[p. 262]

oock als in-wendigh. Waer om zijt gy dan ô slechten mensch! soo besorght voor het tijdelijck en als ghy dat bekomen hebt, soo gierigh, daer Godt u dat toe-werpen wilt om het selve met gheen benépen hert wel te gebruycken seggende: (a) Date & dabitur vobis, mensuram &c. Geeft, en u-lieden sal ghegeven worden, eene goede ende op-gehoopte ende gheschudde ende over-loopende maete, sullen zy in u-lieden schoot gheven? En siet de menschen al oft dit niet ghenoech en waer, zijn daer mede noch niet te vreden noch versaedt, doch verlaetende den groote schadt des hemels, sorgen en kijven hier tot vechtens toe om den toe-worp alleen, die ons van Christus toe-belooft wordt, soo wy voor al willen soecken het rijck des hemels: en siet eens; oft inde raeden, daer soo veel rechts-geleerde zijn en soo gheprocedeert wort: oft daer wel een proces gedreven wort, dat den eenen den anderen on-ghelijck doet in het recht van zijn zaeligheyt? dat en geloof ick niet: maer naer-gelaeten de hemelsche schatten, al de crakeelen zijn, de lana caprina, om wat landts, gelts oft goedts, den toe-worp alleen tot de zaeligheydt: daer krijghtmen en vechtmen om, ende alsoo verliest men het eene met het ander. En waer een kleyn den toe-worp, ick segh het tijdelijck van dese werelt te verliesen, maer daer by noch den hemel te moeten derven, en daer mede noch niet genoech, inde eeuwige verdoemenisse te vallen: wie isser wijs die dat verstaet?