Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 6]

Noyt leelick lief, noch schoonen coolsack.

O Soete rasery! hoe can't de liefd' al voeghen!
Den Aep schept in sijn jong een wonderlijck vernoegen:

Waer Venus aerdich kint sijn gulde pijlen schiet,

Daer ist van stonden aen volmaeckt al watmen siet.

Schuylt erghens soo wat goets, men salder hoogh van roemen:
En ister slecht ghenoegh, men wetet te verbloemen;

Den stouten, noemtmen vry: die droncken is, verheught.

'Tvernuft des minnaers past tot elcke feyl een deucht.

Nunquam deformis amica est.

DVlcis amor furor est. Stupet ebria simia prolem,

Nilque suis catulis pulchrius esse putat.

Nescit amans vitium (nimis id licet exstet) amicę,

Quasque alius dotes non videt, ipse notat:

Fucus amor vehemens, omnique potentior herbâ est;

Hoc duce, facundę garrula nomen habet.

Quisquis amat, mentes agitante Cupidinis oestro,

Omne bono vitium proximiore tegit.

Jamais laides Amours, ny belle prison.

QVe tu es doux Amour! par ta plaisante rage
Estime son petit le plus beau du bocage

Le Singe craque-noix: nul vice ne luy chaut,

Car du manteau d'Amour il couvre le defaut.

[p. 7]

Amor, formae condimentvm.
III.

ARISTOT. 1. ETHIC.

Vnicuique delectabile est, quod amat.

PLVTARCH. IN LIB. DE AVDITIO.

AMator albos Deorum filios appellat, nigris virilium nomen tribuens. Amor enim, hederae instar, valet se quâvis arreptâ ansâ applicare.

HORAT.

TVrpia decipiunt caecum vitia, aeut etiam ipsa
Delectant, veluti Balbinum polypus Agnae.