Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 50]

Sy gheeft, datse niet en heeft.

GHy slijpt ons, Roosemont, en maeckt ons liefdes pijlen,
De wet-steen is u gheest, u oogskens zijn de vijlen;

V hart en gaeter niet, daer ghy het onse drijft;

V gheest en neemt niet aen, dat ghy in d'onse schrijft:

V lieffelijck ghelaet dient ons tot wreede banden,
Ghy zijt soo cout, als ijs, nochtans doet ghy ons branden.

Wat wonders can mijn Lief! Sy maeckt my staegh, sy gheeft,

En datse niet en is, en datse niet en heeft.

Dat, nec habet.

COs obtusa manet, gladijs tamen addit acumen,

Quodque de dit ferro, non dedit ipsa sibi.

Cotis agunt partes in pectora nostra Puellae,

Quasque dedêre alijs, non habuêre faces.

Phylli, dionęo mihi cum jecur igne peruras,

Corda geris schyticâ frigidiora nive:

Me glacies torret, mihi frigora causa caloris,

Ah! calor hic tandem desinat, vnde venit.

Le rebouché esguise.

IVriste tu ne scais que c'est de noz affaires,
Voicy les lois d'Amour a voz lois tout contraires:

Tu dis, que, nul ne peut donner ce qu'il n'a pas,

La Pierre, que tu vois, & Phyllis font celá.

[p. 51]

Dat, nec habet.
XXV.

Ovid. 1. Metam. de Amore loquens.

DEquè sagittiferâ prompsit duo tela pharetrâ,
Diversorum operum; fugat hoc, facit illud amorem;
Quod facit, auratum est, & cuspide fulget acutâ:
Quod fugat, obtusum est, & habet sub arundine plumbum,
Hoc Deus in nymphâ Peneïde fixit, at illo
Laesit Apollineas traiecta per ossa medullas:
Protinus alter amat, fugit altera nomen Amantis.
Aucta fugâ forma est.