Silenus Alcibiadis, sive Proteus
(1618)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 60]
| |
Dat dees verstickt, den dien verquickt.
HOe vreemt speelt Venus kint ontrent de ziel der menschẽ,
Ons sinnen gaen eẽ streeck, meest anders als wy wenschẽ,
Siet! Els loopt nae de puyt, en herbergs' in haer hant,
En wijst een, die haer bidt, aelweerdelijck van kant.
Segt, puytjen, segt, waerom en magh ick niet verwerven
Het geen u doet de doot, en my bevrijt van sterven?
Waerom ghewert ons niet dat elck van ons behaeght,
Aen u de vuyle poel, aen my de schoone maeght?
| |
Tibi mors, mihi vita.
LVdis in humanis, lascive Cupido, medullis;
Arbitrium proprij nullus amoris habet.
Nos quod amat, fugimus: quod nos fugit, istud amamus:
Dura proco, ranam sponte puella fovet.
Triste gelu Dominae mihi mors, tibi, rana, calores:
Mors tua, vita mihi; mors mea, vita tibi.
Te juvat ora lacu, me virginis ore rigari;
Ergo tibi cedant stagna, puella mihi.
| |
A l'vn support a l'autre la mort.
CE que n'est que douleur au corps de la grenouille,
Gentile Margotton, me doucement chatouille:
Prens moy pour ton mignon: c'est caresser en vain
Celuy qui ne voudroit caresses de ta main.
| |
[pagina 61]
| |
|
|
