Silenus Alcibiadis, sive Proteus
(1618)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Gherimpelt vel en vrijt niet vvel.
SChoon kint, mint; 't is nu tijt. dit spel sal u niet voughen,
Als sorghe sal u ziel, u lijf den rimpel ploughen.
'tVers roosken is ghewilt; maer wertet eens verlept,
Gheen biekenGa naar voetnoot* sitter op: ten wert niet meer gherept.
Het bloeyen van u jeught, het gloeyen van u kaken,
Het vloeyen van u spraeck, sal snoeyen en mis-maken
Den tijt, die't al verbijt. Nu dan, schoon Bloem, ontluyckt,
V beste goet verslijt, al wertet niet ghebruyckt.
| |
Turpe senilis amor.
FRondibus irriguis, violisque recentibus hęret,
Perque novos flores lęta vagatur apisGa naar voetnoot‡:
Si qua rosa est, quę lassa comas collumquè remisit,
Pręterit hanc, dulces nec petit inde favos.
Nullus amans canis dat florea serta capillis,
Dat vetulae fronti basia nullus amans.
Parcite formosę nimium diû parcere formę,
Turpe puella senex, in sene turpis amor.
| |
Vieille fleur gist sans honneur.
IAmais voit-on l'Amour, jamais voit-on l'abeille
Aller cueillir son miel sur rose trop vieille:
Aupres la fresche fleur la mouche faict son tour.
A l'aage verdelet convient le doux Amour.
| |
[pagina 65]
| |
