Silenus Alcibiadis, sive Proteus
(1618)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Die blust mijn vlam, Dien vvord' ick gram.
WAnneer den smit met nat sijn yser gaet besproeyen,
En lesschende den brant, verdrijft het vierich gloeyen;
Het snerst, en roockt, en kist, 't is vreemt wat het bedrijft,
Het schijnt, of dat het sucht, of dattet hem bekijft.
Den minnaer claeght van brant, nochtans wil hy niet wesen
Ghetoghen uyt het vier, maer vreest te zijn ghenesen:
Al waert dat yemant cond hem nemen af de min,
Hy, blijd' in sijn verdriet, en heeft des gheenen sin.
| |
Odit amor medicum.
FErrea massa rubens, furuis educta caminis
Quam faber in tepidam forcipe mergit aquam,
Sibilat, & totas implet stridoribus aedes;
Hoc indignari, vel gemuisse voces.
Omnis amans rapidis uri sibi pectora flammis
Et gemit, & Dominae saepe recantat idem:
Hunc aliquis sanare velit, subit ira: quid hoc est?
Infęlix medicam respuit ęger opem.
| |
Qui guerit l'Amant luy faict tourment.
LE fer du mareschal, quand on le veut esteindre
En le plongeant en l'eau s'en va gronder & plaindre.
Offrir a l'amoureus santé, est tout en vain;
Car il se plaist au mal, & ne veut estre sain.
| |
[pagina 71]
| |
|
|
