Silenus Alcibiadis, sive Proteus
(1618)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
V gunst, mijn leven.
GHy broet een hinnen ey, en crijght daer van een kiecken,
En segt, ô seldsaem dinck! dat doot was, roert sijn wieckẽ,
Dunckt u dit wonder zijn? lief, doet my sulcke gunst,
Ghy sult van stonden aen vernemen meerder cunst.
'tGedenckt my, doen ghy laest maer een-mael op my lachte,
Wat gheest daer jough en slough mijn aders, mijn ghedachte.
Ick ben, siet daer! een block, een bloet die niet en can,
Maer went u gunst tot my, siet daer! ick werd' een man.
| |
Amica, amanti anima.
OVa foves gremio, tener hinc tibi prodit alumnus,
Quid! teneros, inquis, id potuisse sinus?
Jdne stupes, mea lux? res hęc tibi, mira videtur
Phylli? videbis idem, me quoque conde sinu.
Mens sine mente iacet, gremio latus abde, resurget:
Si foveas, moveor: ni faveas, morior;
Vt foveas faveasque precor: pulloque mihique
Vita fovendo venit, vita favendo manet.Ga naar voetnoot+
| |
Ta faveur, ma vigeur.
NE pense pas ce traict tant merueilleux, m'amye,
Que ta faveur a mis vn rude amas en vie;
Et que tu vois produit, d'vn oeuf, vn beau poulet,
Car me traictant ainsi, tu verras mesme effect.
| |
[pagina 81]
| |
Amica amanti anima.
|
|
