Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 92]

Een out man in t'ionck meyskens schoot,
Ey vvaer hy doot!

EEn sneech meysken ginck eens trouvven,

Met een ouvven loomen knecht,

Die't vry al vvat hadd' te slecht:

Ick en cond' my niet onthouvven

Van te vraghen hoe het quam

Datse desen grimmaer nam:

Men vint schrijvers die daer meenen

(Dit voor antvvoort ick ontfinck

Van dit fijn gheslepen dinck:)

Datmen van eens ezels beenen,

Als hy maer in d'aerd' en raect,

Wel de beste fleuyten maect.

Oock heb ick (dunct my) ghelesen

Van een dier ('t hiet schorpioen)

't Welck alst leeft niet goets can doen,

Maer doot zijnde can't ghenesen.

Ick terstont verliet de meyt,

Sy hadd' my ghenough gheseyt.

Ex morte levamen.

NVper, vbi pelago muris Flissinga resistit,

Decrepito fuerat nupta puella seni:

Cur vetulo sociaris hero, lepidissima? dixi,

Hęc, vt erat promptâ garrulitate loquax,

Hoc mihi responsum dedit: ossibus, inquit, aselli

Cum iacet exangui corpore pressus humo,

Tibia iucundo componitur optima cantu.

Desierat; nec me quaerere plura iuvat.

Joye & support, apres la mort.

VN iour ie demandois a vne allegre dame,
Pourquoy qu'vn gros vieillart tenoit son corps & ame,

Ne scays tu, me dit-on, que quant vn asne est mort

De ses os decharnez fort bonne fluste sort?

[p. 93]

Ex morte levamen.
XLVI.

Cyprae. de Iur. Connubior. cap. 9.

NVptias impares (ita nuncupant juristae matrimonium senis decrepiti & floridae virginis L. si maior C. de Legit. Haered.) praeter alia multa incommoda inducere votum captandae mortis, tragicus exitus non rarò docuit, hinc nuptiae Sophoclis & Alcippes hujusmodi dicterijs exagitatae leguntur:

Noctua vt in tumulis, super vtque cadauera Bubo,

Talis apud Sophoclem nostra puella sedet.