Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 96]

Men leeft, daermen lieft.

AL scheyt ons nu en dan, zee, borgen, bossen, dalen,

Die scheyding' even-wel en deylt ons niet van een;

V hart woont, Lief, by my, mijn geest coomt by u dwalen,

De liefd' en den magneet is dese cracht ghemeen:

Want of den zeyl-steen schoon van 't yser wert verscheyden,

En of een tusschen-schot verdeylt dit lieve paer,

Noch laet den steen niet af't beminde stael te leyden:

Waer Roosemonde reyst, daer reyst mijn hert met haer.

Animos nil dirimit.

TActus vt & magnete chalybs (licet assis vtrumque

Separet) ad lapidis vertitur ora sui.

Vt semel affricuit mihi blanda venena Cupido,

Totus ab occulto glutine, Phylli, trahor:

Non mare, non montes, non interualla locorum,

Corpore sejungunt pectora nostra tuo:

Semper amans peregrè est. Mea corda per omnia tecum

Tequè abeunte, abeunt: tequè manente, manent.

Amye, ame a l'Amant.

QVant de l'aymant l'acier a pris la vive force,
Il est tousiours tiré par ceste douce amorçe.

Depuis que c'est frotté mon coeur a ton amour,

Par tout que vais, Margot, me guides alentour.

[p. 97]

Animos nil dirimit.
XLVIII.

Lucret. Lib. 4.

NAm si absit, quod ames, praesto simulacra tamen sunt
Illius, & nomen dulce obversatur ad aures.

Virg. 4. AEneid. de Didone & AEnea loquens.

.... Illum absens absentem auditque videtque.

Eras. Apoph. Lib. 5.

CAto Amantis animum dicebat in alieno corpore vivere, id quod hodie quoque celebratur: Animam illic potiorem esse vbi amat, quam vbi animat.