Omnia in meliorem partem
I.
Appositè ad rem, de quâ hîc agimus, dixisse mihi visus est Epictetus, vnamquamque rem habere ansam suam, eâque appraehendendam esse ei, qui faeliciter hac vti velit; scire enim quorsũ quaeque res spectet, & quis ejus sit usus, non minima pars est civilis Prudentiae. Apis ex Thymo, herbâ amarissimâ, suavissimum mel extrahit; Hirudo contrà ex sano corpore vitiosum sanguinem. Sapiunt, meâ quidem sententiâ, non qui ex laetis tristia, sed qui ex tristibus laeta norunt elicere. Echini semper spinis involuti sunt, quid mirum? cum eas ex sese gignant. Magna pars hominum misera est, non aliâ de causâ, quàm quia querulus ipsis est animus. Melius Caesar, qui in terram prolapsus, etiam casum suum benignè interpretatus est, Teneo, inquit, te Terra mater; quodque morosior aliquis mali praesagij loco habuisset, ille in victoriae bonum omen, non minus lepidè quam animosè, convertit. Et Zeno omnibus rebus naufragio amissis, Iubet me Fortuna, inquit, expeditiùs philosophari.
ALle dinghen, seyt Epictetus, hebben hare handt-have, en diese wel handelen wil, dientse daer by te grypen. 't Recht ghebruyck der dingen wel te verstaen, is eene vande nutste wetenschappen des Burgherlijcken levens. De Bye treckt soeté honich uyt bitteren Thym, de Yle ofte Bloedt-suyger bedorven bloedt uyt een gesont lichaem. Wyse luyden suyghen soet uyt bitter, dwase bitter uyt soet: den eenen is goets moets, selfs midden in swaeticheden, den anderen claecht en knaecht hem selven, ooc dan alst hem wel gaet, souckende altijt een knoop in de biese, ende (soomen seyt) een manneken inde mane. Een Eghel draecht het lijf vol stekels, ist wonder? hy brengtse selfs voort. Veel werdender ghequelt, alleenlijck daerom, om datse een quellijcken gheest hebben. T'is moyelijck met yemant om te gaen, die alle swaricheden incropt en ter herten neemt, alle vermakelijcke dingen daer en tegen ongevoelijcken laet voorby gaen. Wech Egels, wech Ezels. Hoe veel beter dede Cęsar, als hy ter aerden neder-gestort zijnde, selfs sijnen val sich ten goeden na-duyde, Ick houde u vast, ô Aerde onser aller moeder, seyde hy, treckende tot een voor-teycken van toecomende overwinninge, dat een swaethooft ontwyffelijck als een voor-bode van ongheluck soude hebben ghenomen? Ende Zeno door Schip-breucke alle sijn goedt verlooren hebbende, my wert nu, seyde hy, ghelegentheyt gegeven om sonder beslommeringe en becommeringe naer wysheydt te trachten. Merct hoe een pack wel gevat, ende gewillichlijck gedragen lichter wert.
Ovid.
Leve fit, quod bene fertur onus.
Senec. de Tranq.
ASsuescendum est conditioni suae, &, quidquid habet circa se commodi, apprehendendum: invenies in quovis vitae genere oblectamentamenta, & remissiones, & voluptates. Nihil tam acerbum est in quo non aequus animus solatiũ inveniat.
Lips. Cent. 1. ad Belg. Epist. 5.
VT torrem semiustum è foco qui tollit, non eâ parte arripit & tractat, quâ incanduit, sed quâ ignem nondum accepit: sic nos decet non acerba haec & vrentia casuum tangere, sed magis benigna in ijs aut laeta.
Auteursrechtvrij