Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 18]

Rijkende cruyden, stinckende luyden.

GHy neemt ghepleckt satijn (wy sien u loose kueren)
En, daer de vlecken zijn, bedeckt ghy't met bordueren;

Siet dus bedrieghtmen 't oogh: men siet niet een ghebreck,

En even-wel, daer 'tgout meest blinckt, daer schuylt de vleck.

Veel worter schoon gheacht, diet niet en zijn; men vinter
Die blosen als een krieck, oock midden inde winter:

Maer wie daer even schoon tot alle stonden blinckt,

Is leelijck; meesten-deel die steeds wel rijckt die stinckt.

Non bene olet, qui bene semper olet.

QVem situs infecit Phyllis tegit arte colorem,

Quod micat aurato stamine, menda fuit.

Quid picti fictique iuvant mendacia vultus?

Hanc natura fugit, quae petit artis opem.

Crimen habet formosa nimis: quę spirat odores,

Crede mihi, vitium quod tegit, ore gerit.

Non natiuus honos, sed picta videtur imago,

Semper vbi roseo vernat honore cutis.

Dessoubs la couverture, se trouvera l'ordure.

LEs fautes du satin cacher par artifice
As bien appris Margot: ou l'or est, gist le vice.

Tout que te semble beau plus qu'ordinairement,

De n'estre beau par tout tu trouveras souvent.

[p. 19]

Non bene olet, qvi bene semper olet.
VIII.

IN solita omnia meritò suspecta esse, prudentiores monent. Nunquam, nisi gravi de causâ, in sordido splendorem, in prodigo parsimoniam, in hoste amicitiam aliquis expertus est; nunquam gratuita in superbo comitas, in avaro liberalitas fuit. Nota est pistoris dulciarij frequens fallacia, cui ambustam placentae partem densiori saccharo tegere, nota acu-pictricis puellulae fallax solertia, cui pannum, parte quâ decolor aut maculosus, auro obducere moris est. Nunquam bonâ fide (ait Seneca) vitia mansuescunt; submittunt feritatem, magis quam exuunt, &, quum minus exspectaveris, exasperantur; torvitas mitigata citò in naturam suam recidit. Acutè, vt omnia, Tacitus, certissimum saevae cogitationis indicium est, inquit, in irato homine, irae occultatio. Tu, cui haec eveniunt, cave canem; & hostem veterem difficulter amicum, amicum veterem non facilè hostem fieri certò tibi persuade.

T'Is een streeck van voorsichticheyt alle onghewoone dinghen voor verdacht te houdẽ. niemant en heeft oyt, sonder merckelijcke oorsaken, besetheyt in een slouff, sparicheyt in een op-snapper, vriendelicheyt in sijn vyandt ghesien: noyt en werter heusheyt by den trotsen, mildicheyt by den gierighen te vergeefs gepleecht. Daer de taerte meest verbrant is, stroyt den pastey-backer het meeste suycker: daer het Satijn meest geplect is, vougt den borduer-wercker het meeste gout. De ghebreken der menschen en werden noyt ter goeder trouwẽ getemt, seyt Seneca, sy houdẽ veel eer harẽ aert en wreetheyt in, alse die afleggẽ, en alsmen der minst op verhoet is, so breken sy weder uyt, en wandelen den ouden karre-pat. Wanneer een gram mensche, seyt Tacitus, sijn gramschap incropt, let dan vry op u stuck, want 't is een gewis teyken van een wreet voornemen.

Iuvenal.

SEd quae mutatis inducitur, atque fouetur
Tot medicaminibus, coctaeque siliginis offas
Accipit, & madidae; facies dicetur, an vlcus?

Tertul. de cultu Foemin.

QVantum a nostris disciplinis aliena sunt, faciem fictam gestare, quibus simplicitas omnis indicitur: effigiem mentiri quibus linguâ non licet! appetere quod datum non sit, quibus alienis abstinendum! speciem exercere, quibus studium pudicitiae est; edite mulieres Christianae, quomodo praecepta Dei custodiatis, lineamenta non custodientes.