Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 30]

Als ick spring, soo vvaechtet al.

DIe in zijn boesem heeft, al wat hy heeft, begrepen;
Geẽ storm bestormt zijn hart, geẽ zee maect hem benepen:

Al reyst hy buytens slants, met onweer en ghedruys,

Hy draeyt niet eens sijn oog na sijn verlaten huys:

Hoe wel den nacht-dieff poocht sijn huys-muer te doorgraven,
En of den moorder schoon int bosch hem na coomt draven,

Hy blijft, hoet hem oock gaet, goets moets en onbevreest:

Geen dief berooft den mensch wiens schat leyt in den geest.

Omnia mea mecum.

OMnia qui secum portat sua, non vada salso

Horreat in fluctu, non freta vasta tremat:

Non tristi miser ore domos, molesque relictas

Respiciat, parvâ dum rate vectus abit:

Jngruat ense latro, grassentur ad ostia fures,

Aut canit, aut placido membra sopore levat.

O secura quies! ô paupertatis amicae

Commoda! fęlices qui tua dona colunt.

Seurement va, qui rien n'a.

TOut ce que m'appertient tousiours chez moy ie porte,
O joye, & ô bonheur de non vulgaire sorte!

Ce que le monde fuit, c'est ma foelicité?

O quel plaisir comprend vn' docte pauvreté.

[p. 31]

Omnia mea mecvm.
XIIII.

MIles non timet, inquit Lampridius, nisi vestitus, calceatus, armatus, & habens aliquid in Zonulâ; contrà

Cant abit vacuus coram latrone viator.

Sollicitum reddunt hominem divitiae, non aliâ de causâ, quam quod eripi, & ab eo auferri possunt. Separabile vtique sluxumq;, ac mobilè est; quidquid externum est. Opes alijs donari, honores in alios transferri, nobilitas ad haeredes transmitti potest; Virtutǫ verò ac doctrinam affixam adeò & infixam homini scimus, vt ab eo nullo modo avelli aut separari possit. Statuamus ergo, cum sapientibus, omne id quod aut datum nobis, aut in nos translatum, aut ad nos transmissum est, proprium nobis ac verum bonum non esse. Dicamusque cum Cicer. contentũ rebus suis esse, certissimas esse divitias. Etenim si isti callidi rerũ aestimatores prata ac areas quasdam magni aestimant, quod ei generi possesionum minimè quasi noceri possit: Quanti est aestimanda virtus, quae nec eripi, nec surripi potest, neque naufragio, neq; incendio amittitur, nec tempestatũ, nec temporis permutatione mutatur? quâ praediti qui sunt, soli sunt divites; soli enĩ possidẽt res & fructuosas, & sempiternas.

DEn lans knecht en vreest niet dan als hy wel ghedost is, seyt Lampridius; en in teghendeel van dien, ghelijck den Poëet seyt,

Die cruys noch munt heeft in sijn tas,
Past op de stroopers niet een bras:
Want hy, wiens teir-gelt is een Niet,
Betaelt den roover met een liet.

Den rijckdom maeckt den mensch bevreest, uyt gheen andere redenen, dan overmidts de selve hem can afgenomen werden. Al wat van ons afghesondert en verscheyden is, wert haest en licht verganckelic. adel wert de nacomelingen na-gelaten. Rijckdom can andere ghegeven werden: eere verwandelt op ander by opghedracht. Maer deucht en wetenschap zijn aenden mensche soo vast gehecht, datse van hem in gheenderley manieren en zijn af-te-sonderen. Laet ons dan met de verstandige, besluyten, dat alles wat ons off ghegeven, off op-gedragen, ofte wel na gelaten can werden, ons eyghen ende ware goet niet en sy: laet ons trachten soodanigen goet na te jagen, dat uyt brant en schip-breucke met ons can ontvluchten.

Laërt.

MOnebat Anthistenes ea paranda bona quae cum naufragio enatent.

Sen. de Tranq.

AVt ego fallor, aut regnum est inter avaros, circumscriptores, latrones, plagiaros, vnum esse cui noceri, cui eripi nihil possit. Habiliora sunt corpora pusilla quae in arma sua contrahi possunt, quam quae superfunduntur, & vndique magnitudo sua vulneribus objecit.