Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 52]

Ghemeenlijck een vervvaende geck,
Straft in een ander sijn ghebreck.

AL is de wet-steen plomp, en onbequaem tot snijden,
Soo wil hy even-wel aen 't mes gheen plompheyt lyden.

'T ghebreck, daer yemant selfs sich mede voelt besmet,

Is veel-tijts d'eerste stoff, daer hy sijn tant op wet.

Hoe wel weet menich mensch een yder 't sijn te gheven,
Die midd'ler-tijt niet eens let op sijn eyghen leven?

Maer, vrient, wat batet u, te maken yders staet,

Soo door u slecht beleyt, u huys verlooren gaet.

Peccans peccata corrigit.

COs acuit tritas, obtusior ipsa, secures,

Et redit a scabro splendidus axe chalybs.

Si quis in alterius sua crimina pectore sensit

Hei mihi! quàm saevas exerit ille manus?

Dum vitijs agitur, conuitia spargit in omnes

Zoylus, & crimen quod petit, intus habet.

Claude domi tua vota, foris quid eernis acutùm?

Crede mihi, sibimet qui sapit, ille sapit.

Mets ta main en ton sein,
Et ne mesdiras a ton prochain.

LA pierre que tu vois, agu le fer veut rendre;
Et iamais a trancher ne peut soy mesme apprendre.

Qui chastier pretend ès autres leur defaut,

Ses fautes redresser premierement luy faut.

[p. 53]

Peccans peccata corrigit.
XXV.

DE Augusto traditur, cum esset luxuriae serviens, fuisse tamen ejusdem vitij severissimũ vltorem; idque ferè vniversis hominib⁹ mali moris est, ut acres sint in vlciscendis vitijs quibus ipsi vehementer indulgent. ea utique est fatalis ingeniorum scabies (ut ille ait) vt omnes reprehendere ac disputare malint, quam vivere. Nemo docendi, nemo discendi stu dio vnquam in calumniae hunc malignũ campum descendit. Sed quemadmodum cum aestate, vt Plinius ait, vehementiùs tonuerit, quam fulserit, ventos denũtiat; ita, vbi quis vehementer in aliorum vitia inclamat, ipse, vitae non sat probae, indiciũ est animi magis ambitionis vento tumescentis, quam solidè pij. Apagè mihi cum nasutis istis. Placet illud Poëtae,

..... Non sic inflectere sensus
Humanos edicta valent, quam vita
loquentis.

Quanto amabilius erit si in omni vitâ cum Plauto dicamus?

Eya Lyde! leniter qui sęviunt, sapiũt
magis.
Minus mirandum est, aetas si quid illorum facit,
Quam si non facit: feci ego isthaec in
adolescentiâ.

MEn schrijft van Augusto, hoe-wel hy sijn geyle lusten vry wat veel was toegevende, dat hy even-wel die vuylicheden in andere, met alle strengicheyt, plach te straffen. T'is by naest een ghemeen gebreck in alle menschen, dat schier yder een alderley feylen in sick selven vleyt, ende lieve-coost, in andere daer en teghens heftelijcken bestraft. T'is als een aengheboren schurfte van onse verstanden, dat een yder liever heeft scherpelijck een ander te berispen, als selfs wel te leven. Men sal even wel bevinden dat menschen, die haer werck maken van ander luyden ghebreken soo plichtelinghe ten thoone te stellen, ende als te schavotteren, sulcx noyt en bestaen, noch om andere te onderwijsen, noch om selfs onderwesen te werden: Maer ghelijck als stercken donder niet weynich blicxem voor een teyken van windrich weder wert ghehouden, soo is oock het uytschetterende geluyt van een schampere tonghe (soo daer gheen stichtelijck leven by en sy) meer een teycken van een winderighe eergiericheyt, als van eenighe oprechte vromicheyt. Wech dan met sulcke scherp-gheneusde cackelackers.

Geen woort soo seer de feylen breeckt,
Als doet, het leven van die spreect:
Dus, die een ander stichten wil,
Dient hem soo lang te houden stil,
Tot dat sijn leven metter daet,
In 't goed' een ander vooren gaet.

Aurel. Vict. Histor. August.

HOmines in vlciscendis vitijs, quibus ipsi vehementer indulgent, acres sunt.

Plaut.

QVi alterum incusat probri, se in-
tueri oportet.

Horat. Serm. lib. 1. Sat. 3.

CVm tua pervideas oculis malè lippus inunctis,
Cur in amicorum vitijs tam cernis acutum,
Quam aut aquila aut serpens epidaurius.