Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 56]

Soo haest men dit ghevvas ontcleet,
Als vvast eerst lief het vvort dan leet.

EEn waterlansche Trijn sat laest ajuyn en schelde,
En claechde, dat de lucht haer ooghen seer ontstelde,

En rechts te voor (sey sy) heb icker me ghespeelt,

En doen ter tijt en heeft dit dinck my niet verveelt.

Dus gaetet, lieve moer (ginck Fijntje daer op segghen)
Met dese, die soo haest haer spillen 't samen legghen,

'Tis goet soo lang' men vryt, maer 't rocxken is nau uyt,

Een reuck daer 't oog aff loopt verneemtmen van de bruyt.

Dos est vxoria lites.

VEstibus indutum nil caepe nocebit ocellis,

Tegmina tollenti fletibus ora fluunt.

Caepe quod est nobis, teneris hoc vxor ephoebis;

Cum verbis agitur, tum bene constat amor:

Jntret Hymen thalamos, sit zona soluta puellę;

Jbit demissis vir novus auriculis.

Mira vides, vxor quem nunc iubet esse maritum,

Vah! puer est, sed vir, cum puer esset, erat.

Apres la feste, on grate la teste.

L'Oignon lors faict pleurer, quant on le deshabille,
Lors quant vn jouvenceau espouse belle fille

Pour assouvir le feu de ses brutaux amours,

Pour quelques bonnes nuicts a force mauvais iours.

[p. 57]

Simvl ac nvdata, dolebis.
XXVII.

EOs, qui ex incitato juvenilium affectuum impetu foelices matrimoniorũ successus augurantur, toto plerumque caelo errare, dicere non abhorreo. Leves enim istos ac fluctuantes juvenum ardores, & stabile hoc ac venerandum matrimonij Sacrum mutuas sibi operas tradere, vix vnquam comperi. Longè quippe alius lascivi istius amoris, alius sanè sedati conjugij scopus est; magisque contraria illa inter sese, quã cognata aut cõjuncta non abs re quis dixerit. Prudẽtes vtique vsuqùe edocti, & inter eos Vives, inconsultũ putant eam matrimonio sibi copulare, cui quis in amoribus nimis sese submisit, quamq; Dominã, Heram, Lumen, votorumque suorum finem, non minus, impiè quam stultè appellare, alijsque amatorijs ac hyperbolicis ineptijs extollere solitus est. Iudicãt enim viri prudentes nimiã istam demissionẽ efficere ut mariti dignitatẽ, contracto tandem matrimonio, malè providus adolescens sustinere non possit; Quid tandem? fit facetus iste amator, ridiculus maritus, vt lepidè noster Heynsius.

SY vergrypen hen grootelijcx, die daer meynen dattet nootelijck een goet houwelijck moet zyn, alser twee gelievekens, die met hittige genegentheyt malcanderen aenhangen, te samen comen. Men heeft selden ghesien dat schielijcke invallen vande calver-liefde den gesetten standt ende bandt des houwelijckx eenich behulp hebben aenghebracht, maer menichmael het tegendeel. Een ander oog-merck heeft den echten en hechten staet, een andere de swevende en bevende minne. Veel ervaren mannen ont-raden een Ionckman in houwelick te versamelen mette gene aende welcke hy sick door quistighe beleeftheydt van vryagie al te seer heeft verpandt. Want hoe ist mogelijck (segghen sy) dat yemandt de selve, die hy recht te vooren heeft verheven tot sijn Meestresse Princesse jae Goddinne (en wat een vleyende tonghe, vervoert door dwase minne-stuypen, meer weet by te brengen) dat (seggen sy) hy de selve terstont daer nae, als hooft en voocht, sal connen ofte derven heeten en ghebieden? en off schoon hy sulcx al derfde bestaen, soo en is niet te vermoeden dat sy, die in soo vollen besit is van over al het hoochste woort te voeren, sulcx sal willen lijden off ghedooghen, in vougen dat, de dese haer oude vryheyt, den genen sijn nieu-vercreghen recht pooghende voor te staen, uyt sulcx niet anders en staet te verwachten, als van een al te beleefden Vryer, een al te geckelijcken Man.

Sen. Oct.

IVvenilis ardor impetu primo furit, Languescit idem facile, nec durat diu In Venere turpi; ceu levis flammae vapor.

Ovid. lib. 2. de Remed. Amor.

TVrpe vir & mulier, juncti modo,
protinus hostes.

Arist. lib. 2. Rhet.

IVvenes ex corporeis voluptatibus, venereis potissimũ dediti, earumque impotentes sunt, & inconstantes; resq;, quas concupiverunt, fastidiunt: Valdè concupiscunt, sed protinus conquiescunt; quia acutas habent voluptates, non longas, vt aegrotantium fames, & sitis.