Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 58]

VVervvaerts God vvil.

EEn wispeltuerich hart, 't welck draeyt naer yder blasen,
Dat machmen (ick bekent) wel stellen by de dwasen;

Maer die, steech als een muyl, gaet horten teghen God,

Verschilt van d'eerste feyl, soo veel als dul, van sot.

Maeckt van den noot een deucht, ten helpt geen teghenstreven:
Waer ons den hemel drijft, daer moetmen henen sweven,

Ghevouchelijck te zijn, naer Godes hant ons leyt,

Al ist verandering', het is ghestadicheyt.

Quo nos numen agit.

PErpetuò varians mens est inimica quieti,

Sint procul in gyrum quos levis aura rapit.

At nunquam varians mens est inimica saluti,

Ah valeant, quibus est pectore nata silex.

Mutandum est cum fata jubent, quid stulte lacessis

Astra? gigantęus quò tibi fastus abit?

Quo te cunque polus vocat, hâc, mortalis, eundum est,

Vertere consilium, nec levis esse, potes.

Changer propos est du vray sage
En temps & lieu le droit vsage.

A tous les accidens le sage coeur se trousse,
Allons, amys, allons, ou que le ciel nous pousse:

L'opiniastre coeur n'est que facheux tourment,

On peut changer d'advys & demeurer constant.

[p. 59]

Qvo nos nvmen agit.
XXVIII.

DAnda est opera, ex consilio Senecae, nequid inviti faciamus: nec enim qui jussus aliquid facit, miser est, sed qui invitus. Animum itaque sic componamus, vt, quidquid res exigit id velimus. Nil grave, quod sponte ferimus. Nil durũ, quod sponte facimus. Vt igitur acerbi tates multas ac molestias evitemus, consilia ad eventus ac tempora flectenda sunt. Oportet enim tanquam in talorum jactu, ad id quod ceciderit, res suas accommodare, inquit Plato, & quocunque modo ratio id optimum esse dixerit. Tem pori enim cedere, ait Cicer. id est necessitati parere, semper sapientis habitum est. Vltinum enim ac maximum telum necessitas, nec aliud ejus effugium est, quam velle quod ipsa cogit. AEquum est, mi homo, vt tibi placeat, quidquid Deo placuerit. Concludamus, & dicamus cum Poëtâ,

Periand. per Auson.

Faxis vt libeat, quod est necesse.

SIet wel toe dat ghy geen dinghen bedwongen en doet, seyt Seneca, want niet den genen die yemant gehoorsaem is, maer wel den genen die tegens sijn danck yet doet, is ongheluckich. T'is gheraden, als de saken haer nac ons niet schicken en willen, dat wy ons schicken na de sakẽ. Ons en can niet moyelijck vallen, soo wy t'geerne doen. Ghewillighen arbeyt was noyt pijn: gewillige last woech noyt swaer. Al ons voornemẽ dient geboogen te werden, na de voorvallende gelegentheyt. En gelijckmen int verkeer-bert (seyt Plato) nae den loop vande steenen, de schyvẽ moet uytsettẽ, en sijn spel aenleggen; also moet onsen handel en doen nae den loop onses levens beleyt, en t'elckẽ over nieuwe voorvallẽ, nieuwe raet slagen genomen werden. Sick nadẽ tijt te vougen, dat is, de noot plaetse te geven, is wijse luydẽ werck: want Noot en is niet t'ontwijcken, dan mette willen datse ons ghebiet. 't Js billick, ô mensche, dattet dy behage, dat Gode behaeght heeft.

Terent. Hec.

IStud est sapere, qui vbicunque opus
sit, animum possis flectere.

Virgil.

NAte Deâ quo fata trahunt retra-
huntque sequamur.

Plut. in Lacon.

LEotychilas a quodam, quasi minus constans esset notatus, mutor, inquit, sed pro temporum ratione, non vt vos. Prudentis enim est, pro re natâ mutare consilia: sine causâ autem subinde alium fieri inconstantiae vitium est.