Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 78]

Staech na vvat nieus.

WErpt aen den hont een stuck, hy salt terstont op-rapen,
En slockent in sijn lijf, en naer een ander gapen:

Hy proeft niet eens hoe't-smaect, ten glijt maer door sijn keel,

Hy loert altijt na meer, al coomter noch soo veel.

Vreck, onversaed'lijck hart, wat goets doen u dijn schatten,
Mits ghy staech besich zijt om na wat nieus te vatten?

Elck die na vers ghewin gheduerich snackt, en haeckt,

Van dat ghewonnen is, niet soets met al en smaeckt.

Ad nova semper hians.

IEiuno dominus cerealia frusta molosso

Objicit, hic avido devorat ore cibum;

Et stat hians, aliamque oculos intendit in offam,

Semper & acceptis vberiora petit.

Nos molitur idem; nam si cui numine dextro

Eveniant nummi, prędia, census, agri,

Omnia conduntur, petitur nova pręda, futuri

Sic desiderio prodiga vita perit.

Plusieurs ont trop, nul n'a assez.

QVel bien peut avenir a la chiche avarice?
Tout, n'est pour assouuir, mais pour nourir le vice.

Iette au chien affamè, soit tant friant morceau,

Il gloute sans mascher, & cherche du nouveau.

[p. 79]

Ad nova semper hians.
XXXVIII.

Est sapientia magnitudinisque animi, ait Cicero, quid amiseris, oblivisci; quid recuperaveris, cogitare. In vtroque contrarium plerumque faciunt homines; parta enim sine voluptate ferè demittunt; amissa autem veris & spirantibus lachrimis deplorant. Pueri, lusoria plurima ijs licet dederis, si vnũ atque alterum modò auferas, reliquis omnibus, per iram ac indignationem abiectis, plorant. Idem plerisque hominum solet accidere; vel vnum aliquod dispendium magna commoda injucunda ac insipida solet reddere. Mobilis ac inquieta est mens hominis, nunquam se tenet, ait Seneca. Optat libertatem servus, civitatem libertus, civis divitias, dives nobilitatem, nobilis regnum, rex in Deorum numerum referri vult, tonare propemodùm ac fulminare cupiens: adeò ejus, quod semel transierit modum, nullus est terminus, ait Epictetus. Optimè Hebraeus sapiens, justus sumit cibum, & replet animam suam; venter autem impiorum insatiabilis.

TJs wijsheydt en groot-moedicheyt (seyt Cicero) watmẽ verloloren heeft te vergeten, watmen gewonnen heeft te gedencken. Dẽ gierigaert doet in beyde regel-recht het tegendeel; want verliest hy maer een cleyn deel van t'gene hy alreede gewonnen heeft, hy schreyt tranẽ met tuyten; niet onghelijck in sijn doen met de kindereẽ, aẽ dewelcke schoon mẽ veel poppe-goet en speel-dingẽ heeft gegeven, indienmen maer yet wes haer af en neemt, sy stellent op een cryten, en werpent al daer henẽ. Indien daeren tegens den gierigaert staech in winste is, noch ist al niet. Want gelijck een hont met eẽ open kele ontfangt, het broot datmẽ hem toewerpt, en t'selve terstont, geheel en sonder smaeck, inslickt, en na het nieuwe loert; insgelijcx al wat hem t'geluck toesent, sluyt hy cnap in sijn coffers; wachtẽde al weer op het toe comẽde. Elendige mẽschẽ! de rechtveerdige (seyt Salom. Pro. 13.25) eet dat sijn zicle sat wert, maer der godloosen buyck heeft nimmermeer ge noech. T'is conste versaet te werdẽ.

Martial. lib. 12. Epig.

HAbet Africanus millies, & tamen captat,
Fortuna multis nimis dat, nulli satis.

Sen. lib. 1. Epist. 2.

QVid refert quantum illi in areâ, quantum in horreis jaceat? si alieno inhiet, si non quaesita, sed quaerenda computet, non enim qui parum habet, sed qui plus petit, pauper est.

Gregor. in Moral.

Ars magna est, satiari.