Qvod crvdvm, idem et pertinax.
X.
FEram avem caveâ inclusam non opus est vt aliquis abigat, vel exire compellat, sed, simulatque cavea aperta est, statim in liberiorem campum avolat. Corporis ergastulo inclusi sumus miseri mortales, purum & apertum aërem, in morte, nobis recludit Deus: quid stamus? Nunquid, cum naulum exigitur, signum est nos in portu esse? Solem oriri quotidiè & occidere videmus, nec turbamur, quia assuevimus, & naturae hunc ordinem scimus. Quidni idem de vitâ ac morte judicamus? Quid vspiam delectabilius quam animo securo, vel cum Simione dicere posse, Nunc dimitte servum tuum Domine? vel cum Paulo, cupio dissolui, & esse cum Christo? Taedio vitae tamen mortẽ optare, quia vel adversa corporis vel animi patimur, nec animosum foret, nec commẽdabile. Timidus aequè habendus est, & qui mori non vult, cum opus est, & qui vult, cum non oportet, ait Ioseph. Agedũ ergo, mi Christiane, nec tantus sit dolor, qui in mortẽ te impellat ante tẽpus moriẽdi, nec tãta voluptas, quae te detineat, cum est tempus mo riendi. Non eripitur haec vita, sed interrumpitur, vt meliori reddatur; non consumitur, sed mittitur ad certiora spiritus
T'Is onnoodich eenen wilden voghel, die in een hutte opghesloten is, uyt de selve wech te dryven: want, de hutte maer open zynde, sal van selfs ghenoech wech vliegen. Wy menschen zyn in dit lichaem, als in een muyte, ghevanckelijck henen geset: God heeft ons de doodt, als tot een ontsluyter van desen kercker, toebereydet. Wat schricken wy, als dẽ verlosser tot ons comt? Het afeyschen van veerschat, is dat niet een teycken dat wy ontrent die haven zijn, daer wy henen poochden? Wy sien de Sonne dach aen dach rijsen en ondergaen, sonder dat sulcx ons eens verschrict, en waerom dat? overmidts dat wy weten dat sulcx den gemeenen loop der naturen is. Waerom en oordeelen wy mede soo niet, van ons leven en sterven? Daer en is (mijns oordeels) niet heuchelijcker als, met vollen mont en met een bereyt gemoet, te mogen seggen oft met den ouden Simeon, Nu laet Heere uwen knecht henen gaen in vrede: ofte met Paulo, Ick wensche ontbonden te zyn, om met Christo te wesen. Door verdriet nochtans des levens, ofte om teghenspoet, t'sy dan inden lichaem ofte gemoede, en waret noch clouckmoedelijc, noch prijselijc om de doot te wenschen. Hy is even vrees-achtich ende den genen die schroomt te sterven, als hy sterven moet, en den ghenen die sterven wil, als hy niet en moet. Wel aen dan, wie ghy zyt, ghy Christelijck gemoet, laeter gheen weedom zyn, die u ter doot dringhe, eer het tijdt is, laeter geen wellust wesen die u voor de doot doe eerselen, wanneer uwe tijt ghecomen is.
Ons lichaem wert ons ghenomen, om een beter te gheven. Onsen gheest wert niet uyt-geblust, maer herstelt.
AVGVSTIN.
QVi cupit dissolui & esse cum Christo, patienter vivit & delectabiliter moritur.
CHRYS. SVPER MATH. 10.
MOrs, munus necessarium est Naturae jam corruptae, quae non est fugienda, sed potius amplectenda: Vt fiat voluntarium, quod futuram est necessarium.
Offeramus Deo pro munere, quod pro debito teneamur reddere.
Auteursrechtvrij