Mediis immixtvs in vndvs.
XXII.
SEmina ac plantae, aliundè petitae, ex qualitate terrae, cui inseruntur, brevì fructus producunt: animalia, in aliam regionem translata, ad genium loci, in quo habentur, indolem formant: Idem nobis ferè accidit, mentem ad verbi divini normam indiès nobiscum formamus, & vitae melioris spem animo concipimus, at simulatq; in mediâ vrbe versari occipimus, vbi nos res hominesq; circumstrepũt, subitò hinc tumultus ac turbàs haurimus, & negotiũ nobis, non nostra solum negotia, sed aliena etiam, faciunt. Miseros nos! abripimur, & contagione plerumque insanimus, ecquis enim
...... Cui mens circumflua luxu
Intactum poterit vitio servare vigorem?
Nos tamen adnitamur contra, &, cum bono Deo, Alphaeum, mare Siculum subterlabentem sine mixtione vndarum, sedulò imitemur; perque levitates ac vanitates hujus seculi transeuntes, ïjs ne misceamur. at, veluti piscis marinus in salsis vndis non salsus, ita nos, ne salsuginem trahamus ex hoc Pelago. Solis radij contingunt quidem terram, sed ibi sunt, vnde mittuntur. Vtinam sic animus nobis versetur inter humana, vt adhaereat interea origini suae, id est, Deo!
EEN uyt-heemsche plante ofte zaet, hier te lande ghebracht zynde, verliest seer haest haren eyghen aert, en voucht sick naer het lant daer in sy geplant oft gesaeyt wert: vremde ghedierten aerden terstont naer het gheweste daerse ghehouwen werden, verghetende het landt daer uyt sy ghecomen zyn. Yet sulcx ghebeurt den mensche schier alle daghe, hy oeffent sick in zyn eenicheyt in Godes woordt, maeckt daer uyt reghels tot een stichtelijck leven, en brenght zyn gheneghentheden als onder een toom, maer soo haest hy uyt sijne innighe ghedachten comt, en begint, heneffens andere menschen, in de werelt te woelen, terstont cleven hem de omswevende ghebreken van ardere aen t'lijf, en wort door de selve (ghelijck door een snel-loopende reviere) wech gheruckt.
Die in de stroom van wellust swemt,
Al is sijn gheest al wat ghetemt,
Off schoon hy op sijn saken let,
Wert, van eens anders vuyl, besmet.
Laet ons hier teghens ernstelijck strijden, ende naervolghen de Reviere Alpheus (die midden door de Sicilische zee, sonder sich met de selve te vermengẽ, haren loop neemt) Laet ons midden inde ydelheden vande werelt, trachten met de selve niet ghemeens te hebben, ende zyn gelijck versche visschen in zoute wateren. De stralen vande sonne schijnen wel op der aerden, maer blijven ghelijckewel gehecht aen het lichaem van twelcke sy nederdalen. T'ware te wenschen dat wy met de menschelijcke dingen besich zynde, ons niet dieper daer in en lieten, ofte wy en bleven even wel vast ghehecht, aen onse oorspronck, welck is God. Die ons daer toe sijn genade verleene.
AMBROS. DE VIRG.
Discite in hoc mundo, supra mundum esse; & si corpus geritis, volitet in vobis ales interior.
PHILIP. 2.15.
A Fin que vous soyez sans reproche & simples enfans de Dieu, irreprehensibles au millieu de la generation tortue & perverse.
Auteursrechtvrij