Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 44]

2 Corinth. 2.16.
Den desen een reuck des doots, ter doot: Ende den genen een reuck des levens ten leven.

DEn Pieter-man verweckt in desen mensch verblijden,
Een ander man gheraeckt door hem in bitter lijden;

Niet door des vischs ghebreck, den visch is wel en goet,

T'is s'Visschers eyghen feyl dat hem de pijn aen-doet.

V wet, Heer, is oprecht, en al dees vreemde streken
En zijn, niet van u woort, maer s'menschen quae ghebreken:

Waer t'Bieken honich soeckt, op bloemkens off op cruyt,

Daer suyght de vuyle Spin, vergiftich voetsel uyt.

Eccles. 32.
Qui quaerit legem replebitur ab eà, & qui insidiose agit scandalizabitur ab eâ.

PJscis dem genus huic alimenta benigna ministrat,

Piscis idem genus huic causa doloris erit:

Cur aliquis piscem pronuntiet esse malignum?

Cum nocet, haud piscis, sed, coce, culpa tua est.

Sancta Dei lex est, fert pagina sacra salutem,

Quo pereat, tamen hinc lector iniquus habet.

Libet apis violas, & aranea libet easdem;

Hęc aconita trahit floribus, illa favos?

Le fol est l'auteur, de son malheur.

DEux prenent vn poisson, poisson de mesme sorte,
L'vn en sent grand tourment, & l'autre bien s'en porte:

La cause est du malheur la mal-adroite main:

Ta loy est juste, ô Dieu? meschant le coeur humain.

[p. 45]

Bonis bona, malis mala.
XXI.

AB ipso Conditore nihil malum aut turpe, ait Hermes: turpia enim, sunt affectiones inhaerentes generationi, sicut aerugo aeri, sordes corpori; atqui nec aeruginem fecit faber, nec sordes auctor produxit, nec malitiam Deus. Scripturam Sacram, ad stabiliẽdas omnium ferè aetatum haereses, detorqueri omnes videmus; atqui id non scripturae vitio, sed naturali hominũ sive ambitione, sive pravitate ficri, ratio docet. Vultures ad malè olentia corpora, praeteritis amoenis ac odoriferis, feruntur; muscae sana corpora praetervolãt, ad vlcera propreãt. Ita isti, claris ac perspicuis Scripturae locis omissis, obscuris ac dubijs adhaerescunt, aut non rarò perversâ interpretatione dubios facere conantur. Imo verò quemadmodum eadem purpura homines delectat, ac ad gaudium provocat, tauros offendit, ac irrîtat ad pugnam: sic ex eodem loco hic doctrinae salutaris, ille scismatis ac sectae occasionem saepe arripuit. Vnde hoc? verbo dicam: Deus bonus, Scriptura sancta, Homo perversus.

VAnden Schepper en comt niet quaets, seyt Hermes, want het ghene dat inden mensche quaet is, zyn des selfs aengheboren gheneghentheden, hem aenhanghende ghelijck den roest het yser, ende de vuylicheyt het lichaem doet, nochtans en is de smit geen oorsake vanden roest, noch den genen die het lichaem gheteelt heeft vande vuylicheyt, noch God van den quade. Dat de heylige Schrift tot versterckinghe van alle Ketterijen werdt te berde ghebracht, ofte door verdorventheyt, ofte door eergiericheyt der menschen, leert de ervarentheyt. De Giervoghels, al wat wel rijckt voorby vlieghende, vallen op de stijnckende en bedorven lichamen. De Vlieghen gesonde leden verlatende, gaen suyghen aen sweeren ende etter-buylen. Veel menschen effene en nutte Schrifruer-plaetsen vande handt slaende, nemen ghenuchte vremde besluyten te smeden, uyt eenighe twi ffclachtighe ofte duystere redenen. Iae gelijck een ende het selve purperencleet de mensche vervrolijckt, de Stieren vergramt en doet rasen; op ghelijcke wijse sal den eenen somwylen Godsalighe leer-stucken, een anderen schadelijcke Ketterijen, uyt een en de selve plaetse trecken. Wat is hier de reden van? int corte; God is goer, de Schrift is heylich, maer den mensche is verkeert.

Als quaet, uyt goet, ons weder-vaert,
Dat coomt uyt ons verdorven aert.

PROV. 8.

JVsti sunt omnes sermones mei, non est in ijs pravum quid, neqne perversum: recti sunt intelligentibus & aequi invenientibus scientiam.

1 CORINTH. 1.18.

A Ceux qui perissent la parolle de la croix leur est folie, ains a nous qui obtenons salut, elle est vertu de Dieu.