Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 86]

Psalm 16.11.
Ghy doet my cont den vvech ten leven, voor u is vreuchde de volheyt, ende lieffelijck vvesen tot uvver rechter-handt eeuwichlijck.

MEn siet de snaer van selfs, en niet gheraect, beweghen,
Om dat een soete lucht ontrent haer comt ghesegen,

Een lucht, die op haer past, verholen en bedeckt,

Die van een ander plaets onsienlijck tot haer treckt.

Een heymelijck verstant, door een verborghen ader,
Heeft in der vromen hert ons aller herten Vader;

O wonderbare vreucht! al is den mont als stom,

T'hert juycht van enckel lust, en niemant weet waerom.

Intacta movetur.

CHorda manu non tacta salit, non mota susurrat,

Vt chelys ęqualem sentit adesse sonum.

Quanta pijs tacitam pertentant gaudia mentem,

Cum Deus, occulto numine, pectus agit!

Non videt assessor, non hos notat assecla motus;

At pia mens intus sentit adesse Deum.

Mortales oculi mortalia gaudia cernunt,

Quae Deus instillat gaudia, nemo videt.

2 Corint. 4.18.
Nous avons vn poids eternel d'vne glorie excellement excellente, quand nous ne regardons pas aux choses visibles ains aux invisibles.

HEureux esprit fidel! qui mesme en ceste vie,
Avec Dieu tout mouvant a grande sympathie.

On oit vn luth sonner qui toutefois est coy,

Le iuste sent plaisir, & nul ne scait pourquoy.

[p. 87]

Vera gavdia non capivnt ocvli.
XLII.

VEra gaudia vt ex rebus corporeis non proveniunt, ita nec oculis corporeis conspici possunt. Animus incorporeus non nisi cognato sibi gaudio, id est, incorporali, afficitur; reliqua, cujuscunque generis oblectamenta, corticem tantum, id est corpus, contingunt; ad interiores vero animi sensus nunquam penetrant. At pax illa conscientiae, vitae aeternae praenuntia, occulto numine mentibus infusa, ineffabili atque incredibili dulcedine tacitum pectus perfundit. Nihil Deo clausum, interest animis nostris, ac medijs cogitaionibus intervenit. Amen, Amen, dico vobis (inquit Servator Iohan. 5.24.) qui audit verbum meum, & credit ei qui misit me habet vitam aeternam, id est, vt Paulus interpetatur, pacem conscientiae ac gaudium in Spiritu sancto, vera futurae beatitudinis praeludia. Tanta enĩ fit alacritas animi (inquit Cass.) quanta fuerit consideratio rei, est enim mensura laetitiae secundùm magnitudinem nuntij.

Ghelijck de ware vreucht niet en spruyt uyt lichamelijcke oorsaken, soo en can oock de selve met de lichamelijcke oogen niet werden aenghesien. Het onlichamelijck ghemoet en werdt door gheen andere blyschap vervroylijckt, als door de sulcke, die ghelijckmaticheyt heeft met haren aert, dat is, die in gheen lichamelijcke dinghen en bestaet. Alle de vermakelijckheden deses levens en gaen niet dieper als inde schorse, dat is, en raken maer het lichaem, ende en dringhen noyt tot in het binnenste onser zielen: Maer die lieffelijcke vrede des ghemoets, een voorbode der eeuwigher ghelucksalicheydt, heymelijcken door Godes gheest in onse herten uyt-gestort zynde, vervult ons den gantschen boesem onser zielen met onuyt-sprekelijcke soeticheyt. Voor Gode en is niet ghesloten, hy woont in onse herten, en sweeft midden onder onse innerste gedachten. Voorwaer (seyt de Heere Christus Iohan. 5.24.) die mijn woordt hoort, en ghelooft den ghenen die my ghesonden heeft, die heeft het eeuwighe leven, dat is, (ghelijck den Apostel Paulus t'selve uytleyt) vrede des ghemoets, en blyschap inden heylighen gheest, ghewisse voorteyckenen vande toecomende gelucksalicheyt. De Godsalige gevoelen mitsdien oock in dit leven een onbegrijpelijcke vermakelijckheydt, want de blyschap die in de gedachten is, heeft haer groote, naer de ghelijckmaticheyt van de sake diemen bedenckt.

BERNARD. SVPER. CANT.

JEsus, mel in ore, melos in aure, jubilus in corde.

GREGOR. IN MORAL.

JVbilatio dicitur, quando ineffabile gaudium mente concipitur, quod nec abscondi potest, nec sermonibus aperiri, & tamen quibusdam modis proditur. Illud est verum ac summum gaudium quod non de creaturâ, sed de creatore concipitur, quod cum acceperis nemo tollet a te.