Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 98]

1 Iohan. 3.9.
Die uyt God gheboren is en doet gheen sonde, vvant sijn zaet blijft in hem.

WAnneer den Zeyl-steen eens aen t'yser is ghewreven,
Men vint de cracht des steens soo vast daer aen te cleven,

Dat, al is tusschen hun ghestelt een eycken bert,

Het yser niet-te-min rontsom ghetoghen wert.

Als God door sijnen gheestons hart coomt als bestrijcken,
Wie can dat Godd'lijck zaet uyt ons ghemoet doen wijcken?

Laet woeden duyvel, vleesch; geen tusschen-muer, geen schot,

Gheen aertsche macht, en scheyt der vromen ziel van God.

Omnia spiritui pervia.

VT semel impertit chalybi sua munera Magnes,

Cum Magnete suo, se movet vsque chalybs;

Haud obiecta moram faciunt huic ligna met allo,

Ne sese lapidis vertat ad ora sui.

Cum semel est imbuta Deo gens coelitus acta,

Jnque suâ Christi symbola mente gerit,

Se, licet opponat vasto cacodaemon hiatu,

Se sacrata, Deo corda movente, movent.

Rom. 8.34.
Qui nous separerá de la dilection de Christ?

LE fer touchè d'Aymant se tourne avec sa pierre
Bien que soit loing de là, bien que prison l'enserre.

Qui est marqué de Dieu, & porte au coeur la foy,

Ne quite la vertu, par peine ny esmoy.

[p. 99]

Omnia spiritvi pervia.
XLVIII.

ANima (licet corporis ergastulis inclusa, licet vario tempestatum aestu, in hoc mundi Euripo, indies circumacta) nunquã tanto mortalitatis torpore obrui tur, quĩ in eã irrepat nonnunquã, imò irrũpat aeternae foelicitatis aliquis radius. Anima sanè Dei imagine insignita, similitudo quaedam est, & imago aeternitatis. sempiterna quippè illa, & nunquã desitura caeli gaudia, etiã in fragili hoc corpusculo praelibare nos posse, imò & debere, clara divini verbi elogia evincunt. Quicunq; enĩ aeternae foelicitatis praemia desiderat, huic primus ejus gradus etiã hîc calcandus est; èque peccati sordibus ad animi puritatem, vitae renovationem, reconciliationem cum Deo, ac conscientiae pacem etiam in hâc vitâ transeundum est. Quicunque enim habet partem (vt Iohan. Apoc. 20.6.) în resurrectione primâ, in hoc secunda mors non habet potestatem. Hoc ipso die, inquit Christus ad Sachaeum, salus huic domui contigit. Faelicem te Sachaee! cui Salvator praesens praesenti veridico ore salutem asseruit. Foelices omnes! quorum spiritibus Spiritus Christi idem dictat.

DE Ziele, al hoe wel inde kercker deses lic[h]aems beslooten, al hoe wel door menichvuldige becommeringe, inden draystroom deses werelts, daghelijcx herwaerts en derwaerts ghedreven, wert evenwel niet belet, nu en dan, in sich te ghevoelen als een straelken vande eeuwige ghelucksalicheydt. Een gemoet verheerlickt met den beelde Godes, is als een af-beelt ende gelijckenisse vander eeuwicheyt. De begintselen vande eeuwige welstant, oock in desen broosen lichame, gevoelt te moghen, ta te moeten werden, werdt ons inden woorde Gods ghenouchsaem aenghewesen: een yghelijck die de selve hier naemaels wenscht te moghen smaken, moet daer van den eersten trap betreden, selfs hier in desen leven, rijsende uyt de verdorventheyt der sonde, tot de vernieuwinghe des levens in ware heylicheyt, ende gerechticheyt, versoeninghe met God, door Iesum Christum, en vrede met sijne ghewisse. Die deel heeft (seyt Iohannes Apoc. 20.6.) inde eerste opstandinghe, in desen heeft de tweede doot gheen macht. Heden (seydt Christus tot Sacheum) is salicheydt geworden desen huyse. Gheluckighe Sachee! aen wien de mondt der waerheyt, selfs met den monde, salicheyt heeft vercondicht: gheluckich zynse, die nu door Christi Gheest, dese ghetuyghenisse aen haren gheest zyn ghevoelende.

TERTVLIAN. AD MARTYR.

Etsi corpus includitur, etsi caro detinetur in carcere, omnia spiritui patent. Vagare spiritu, spaciare spiritu, non stadia opaca, non porticus longas proponas tibi, sed illam viam quae ad Deum ducit. Quoties eam deambulaveris toties in carcere non eris. Nihil crus sentit ni neruo, quum animus in coelo est. Totum hominem animus circumfert, &, quo vult, transfert.