Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 100]

Iohan. 7.24.
Oordeelt niet, naer het aensien.

ALs yemant comt gereyst, en siet de Piramiden
Op-stijgend' inde lucht, als met den hemel strijden;

Hy meynt, van verr', het zy eens grooten conincx hof,

Maer als hy t'wel besiet, dan woonter niet dan stof.

Hoe dickmael slaet hy mis, die oordeelt naer het wesen!
Der menschen hart en is int voor-hooft niet te lesen:

Siet! Galba wert doen eerst des rijcx onweert gheacht,

Als hy gheclommen was tot keyserlijcke macht.

Fronti nulla fides.

PYramis, excelso dum vertice sidera pulsat,

Spectanti saxo versicolore placet;

Quam, procul attonito dum conspicit ore viator,

Exteriora videns, interiora probat;

Vt tamen accessit; quęritque vbi nocte quiescat,

Nil praeter cineres hîc habitare videt.

Ah quoties homines extrinseca sallit imago!

Dignus eras regno, rex nisi Galba fores.

Telsemble sage en apparence, qui fol est en quinte essence.

QVi voit la Pyramid' en l'air bien haut s'estendre,
Pour vn chasteau tout plein des chambres la va prendre,

Mais crie tost apres, ô bastiment trompeur!

Nul ne se fie au front, pour bien iuger du coeur.

[p. 101]

Fronti nvlla fides.
XLIX.

LEge Moisaicâ prohibitum fuisse legimus vestem, promiscuè ex lanâ linoque contextam, induere: per lanam simplicitatem, per linum malitiam ij, qui allegoricè ista hujusmodi interpretantur, intelligi volunt: vestis quippè quae ex lanâ linoque contexitur, linum interius celat, lanam exterius demonstrat. Vestem ergo ex lino & lanâ gestare, dicitur is, qui intrinsecus cautelas malitiae operit, foris simplicitatem, veluti ovinam, ostendit. Apagè mihi cum istâc hominum faece. Quisquis, inquit August., videri appetit, quod non est, Hyppocrita est: Simulat enim justum, nec exhibet; ostenditque in imagine, quod non habet in veritate. Quid agis miser? odit te mundus, quod pium credat; odit te Deus, quod impium sciat. atque ita vtrique odiosus, in neutro tibi praesidium est. Vna nihilominus animi ac oris discrepantia Deo grata est, si vultus nimirùmsit humilis; si animus in caelum, ac meditationes divinas sit elatus.

WY lesen, nae de wet Moyses, verboden geweest te zyn een cleet te dragen, t'samen vermenghelt uyt lijnen en wolle. De ghene, die dusdanighe saecken tot gelijckenisten, ende leer-stucken ghewoon zyn te trecken, meyné, dat door de wolle, eenvoudicheyt, door het lijnen, argelisticheydt, moet verstaen werden. Want (segghense) een laken, geweven van lijnen en wolle heeft het lijnen van binnen, ende verthoont de wolle van buyten: In voughen dat den sulcken mach gheseyt werden een cleet te draghen van lijnen en wolle, die uytwendich schijnt onnoosel, als een schaep, zynde middeler tijdt inwendich vol bedriechelijcke rancken. Wech met dien aert van menschen. Elck die wil schijnen, dat hy niet en is, (seydt Augustinus) is een beveynsde, want hy ghelaet hem rechtveerdich, als hy verre van daer is, verthoonende een ghedaente, niet ghemeens hebbende met de daet. Wat maeckt sulcken mensche? De werelt die haet hen, om datse meynt dat hy Godsalich is: God haet hem, om dat hy weet, dat hy't niet en is: zijnde dan hatich voor beyde, en vint hy hulpe noch troost, by d'een noch d'ander daer is evenwel noch eene soorte van verscheydentheyt tusschen gelaet en ghemoet Gode aenghenaem, te weten, als het ghelaet nederich is, het ghemoet verheven en op ghetooghen in Goddelijcke beschouwingen.

1 SAM. 16.8.

 

 

HOmo spectat quod est ob oculos, Iehova spectat quod est in animo.

AVGVST. DE PAST.

 

 

TEmerarijs judicijs plena sunt omnia, de quo desperamus subitò convertitur, & fit optimus; de quo multum praesumpseramus, deficit & fit pessimus, nec timor noster certus est, nec amor.

PROVERB. 31.30.

LA grace trompe, & la beauté s'esvanouit, mais la femme qui craint l'Eternel será celle qui será louée.