De pelgrimagie van het kindeken Jesus

[p. 206]

X. Capittel.
Jesus begint publieckelijck te Prediken, ende sijn Discipels alles verlaetende, volgen hem naer.

JESUS nu woonende te Capharnaum, heeft begonst publickelijck en solemnelijck te Prediken, seggende: ^(a)doet penitentie, want het Ryck der Hemelen sal genaecken. Door welcke stemme is terstont een groote menigte van volck by geloopen, om Jesum te sien ende te hooren, soo dat sy hem by naer omverre drongen.^(b) Wesende dan aldus aen den kant van de Galileensche Zee, op dat het geduerigh gedrang des Volcks hem niet en soude beletten te predicken, is hy getreden in de schuyte van Petrus, ende hem seggende dat hy een weynig zoude af-steken, heeft dan neder-sittende in het schipken, het volck begonst te onderwysen, die op het lant stonden. Aensiet (om Godts wille) den ootmoedigen Heere, hoe hy daer sit in een vuyle stinckende visscher schuyte, gelijck eenen slechten verworpen mensch, Siet daer-en-boven met hoe-groote vierigheyt hy predickt voor dit gemeen volcxken, hun verweckende tot penitentie, ende tot liefde van het Ryck der Hemelen, om hunne affectie af-te-trecken van de sonden, ende van alle aerdsche saecken. Och hoe geluckigh waeren sy die dese Hemelsche woorden mochten hooren, ende aenschouwen dat Goddelijck Aensicht, dat soo veel Koningen ende Propheten langh te vooren gewenscht hadden te sien.

^(c)Als Jesus op hiel van predicken, heeft hy geseyt aen Petrus, vaert in de zee, ende smyt u netten uyt om te visschen. Petrus seyde: Meester wy hebben geheel den nacht gearbeyt, ende niet een zier gevangen: maer op u woort zal ick het net uytwerpen. Ende dit gedaen zyne, is het net

(a) Matth. 4.

(b) Luc. 5.

(c) Luc. 5.

[p. 207]

soo vol geweest dat het begonst te breken. Hy heeft dan geroepen Joannes ende Jacobus, die in een ander schip waeren, om hulpe: welcke bykomende hebben sy beyde de schipkens soo gevult, dat sy begonsten te sincken. Dit siende Simon Petrus is door verbaestheyt voor Jesus voeten gevallen, seggende: Gaet van my Heere, want ick ben een sondigh mensch. Doen heeft Jesus tot hem geseyt: En vreest niet Peeter, want gy sult nu voortaen menschen vangen. Sy dan aen lant komende, hebben hun schipkens ende al verlaeten, ende zyn Jesus naer-gevolgt. Aensiet aendachtelijck al dat hier geseyt is, al oft gy'er tegenwoordig waert; want het seer schoone saken syn.

Aensiet oock [segt S. Bonaventura c. 29. vit. Chr.] hoe minnelijck dat Jesus converseert met sijne Discipels, die hem volghden; hoe lieffelijck hy hun tot hem treckt; hun bewysende eene soete gespraecksaemheyt, ende ootmoedige gedienstigheyt, met hun handelende binnen ende buyten als huysgenoten; hun leydende in het huys van sijne Moeder, ende familierlijck gaende tot hunne huysen. Hy leerde ende onderwees hun, ende droegh seer groote sorge voor hun, gelyck een Moeder voor haer eenigh kindt. Men seght dat S. Peeter placht te vertellen, dat als Jesus ergens sliep met sijne Discipels, hy by nachte opstont, ende dekte de gene die hy vont bloot liggen: want hy tot hun een seer teere liefde droeg, om dat hy wel wiste, wat hy van hun eens zoude maeken. Want al waeren 't menschen van slechte conditie, plomp ende sonder eenige wetenschap, hy schickte hun te maecken Princen van geheel de werelt, ende kloecke Campioenen in de geestelijcke oorloge van alle de geloovige. Siet eens (om Godts wille) van hoedanige de H. Kercke begonst heeft.

[p. 208]

Want den Heere en heeft hier toe geen wyse en machtige van dese werelt willen kiesen, op dat het gene hy doen wilde, hunne wysheyt niet en soude toegeschreven worden. Aldus S. Bonavent.