met nedergeslagen oogen, sonder eens omme te sien, ofte te antwoorden op het geroep van de blinde, als gelaetende dat hy hun niet en hoorde: want hy schoude wederom den uytwendigen schyn ende lof der menschen; ende toonde hem beschaemt, om dat de blinde soo achter hem riepen. Maer comende in het huys van syne Moeder, heeft de blinde alsdan laeten binnen comen, ende tot hun vriendelyck geseyt: Gelooft gy lieden dat ick dat doen kan? Sy zeyden, jae wy Heere. Alsdan heeft Jesus hunne oogen geraeckt, seggende: Naer u geloove moet u geschieden. Ende hunne oogen sijn terstont open gegaen. Ende Jesus heeft hun geseyt: Siet dat het niemant en weet. Maer sy uyt-gaende hebben het Mirakel vercondigt door geheel het Lant.
Siet gy wel Godtminnende ziele, hoe seer het geloove ons noodigh is, ende hoe dickwils Jesus dat versoeckt. Siet gy oock wel dat den ootmoedigen Heere, om ons te leeren, altyts vliet den uytwendigen schyn ende lof der menschen. Want hy en wilde de blinde op straet selve niet antwoorden, maer binnen 's huys comende, heeft hy hun goedertierelyck het gesicht gegeven, hun nochtans verbiedende het zelve publyck te maecken. Gy moet nochtans weten, dat de blinden seer wel gedaen hebben, datse Jesus hier in niet gehoorsaem en waeren: want sijne intentie en was niet hun te verbinden op sonde, maer alleenelyck hier mede te toonen, dat soo veel als in hem was, hy den lof der menschen niet en sochte, niet vreesende voor sijn selven, maer voor ons, aen welcke den lof der menschen schadelycker is als een elsen in de ooge. Andersints het was hem seer aengenaem dat de Mirakels vercondigt wierden, tot [mee]rder glorie Godts, ende bekeeringe der zielen.
Auteursrechtvrij