De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XIX. Capittel.
Jesus jaegt eenen stommen duyvel uyt: waer door de Phariséen verargert worden, ende het simpel volck gesticht.

ALs de twee voorseyde blinde uyt-gegaen waeren,^(a) heeft men by Jesus gebrocht eenen stommen beseten. Ende naer dat Jesus den duyvel uyt gejaegt hadde, heeft den stommen gespro-

(a) Matth. 9.

[p. 230]

ken, waer door al het volck seer verwondert was, seggende: Noeyt en is in Israël desgelycks gesien.^(a) Ende daer is voor de deure vergadert een groote menigte volcks, soo dat Jesus den tydt niet en hadde om te eten.

O Ziele cont gy dit wel hooren sonder traenen? Siet eens hoe uwen Saligmaecker uwen Godt voor u gearbeyt heeft, ende sy zelven soo geheelyck besteden, dat hy den tydt niet en hadde om te eten. Hebt gy wel soo veel voor hem? Godt gave dat gy hem soo neerstelyck ende vieriglyck diende, dat gy den tydt niet en hadt om te spelen, klappen en lacchen. Ach soeten Jesu! hoe dun zyn sy gezaeyt, die u hier in eenigsins naer-volgen.

Den soeten Jesus dan niet achtende den honger van syn lichaem, ende meer gevoelende eenen onverzaedelycken honger tot de saligheyt der zielen, siende alle dat volck voor de deure,^(b) is buyten tot hun gegaen met sulck eenen brandenden iver ontsteken zynde, dat die van binnen volgde om hem vast te houden: want syn aensicht was soo ontsteken ende onstelt, dat sommige seyden dat hy furieus geworden was. Maer de nydige Schriben en Phariséen hier uyt occasie nemende, om den goeden Jesus te blameren, seyden dat hy beseten was van Beelsebub Prince der duyvelen, endat hy door syne macht de andere duyvelen uyt wierp. O schroomelycke blasphemie! O helschen nydt van dit serpenten gebroedsel! O devote ziele, aensiet met weenende oogen uwen soeten Jesus, die soo veel hooren moet van dese boose menschen ende kinderen des duyvels. Hoe was het mogelyck dat de aerde niet open en scheurde om dese boose wichten in te slocken, ende levende te doen daelen naer de helle. Gy moest wel, ô goeden Jesu, alsdan gebonden hebben de handen van alle uwe

(a) Marc. 3.

(b) Marc. 3.

[p. 231]

Engelen, op dat sy niet vreken en souden soo schroomelycke injurien, die hunnen Koninck aengedaen wirden. Ja ick geloove dat de duyvelen selve gereet stonden, u gebodt alleenelyck verwachtende, om dese ellendige menschen met ziel en lyf naer de helle te voeren. Maer den sachtmoedigen Heere en wilde sy selven niet vreken; want hy gecomen was om voor ons te lyden.

O Christene ziele! onthout dit toch wel, ende als'er van u somtyts iet geseyt wort, dat is tegen uwe eere ende tot u verachtinge, peyst dan wat den Sone Godts voor u heeft moeten hooren. Want niet erger en konde geseyt worden, als dat hy den duyvel in hadde, ende met den duvyel omme ginck. Voorwaer myn herte schroomt als ick't alleenelyck peyse. Eylaes! minnelycken Jesu hoe heeft men sulcke vreede herten connen vinden, welcke van uwe minnelyckheyt niet en konden versoet worden? Sy moesten wel eenen duyvelschen aert hebben, die noch door uwe soete woorden vriendelycke manieren, ende lieffelyck gelaet niet en conden vermorwt worden, noch door u seldsame Mirakels en konden beweeght worden.

Naer dese droeve materie volgt een blyde, die alle devote herten seer moet verheugen. Want terwylen Jesus sy zelven seer sachtmoedelyck verantwoorde tegen de nydige tonge der Schriben ende Phariséen ende hun dreygde dat sy om die schroomelycke blasphemie in der eeuwigheyt geen vergiffenisse hebben en souden: soo heeft daer een Vrouwe onder het gemeen volcxken haer stemme verheven, seggende tot Jesus: Saligh is het Lichaem dat u gedragen heeft, ende de borsten die gy hebt gesogen. Waer op Jesus seyde: Jae oock Salig synse die het woort Godts hooren, ende dat bewaeren.

[p. 232]

Aensiet, ô Ziele, hoe dat Jesus, naer dat hy een droevig aensicht getoont hadde aen die hooveerdige blasphemeerders, nu hem is keerende met een blyde gelaet tot dit gemeen Vrouwken, hem verblydende dat sijne Goddelycke leeringe plaetse greep in de kleyne. Verblyt u oock met den soeten Heere, ende verheugt u dat gy zyt onder het getal van de kleyne, die veel lichter het Woort Godts ontfangen en bewaren als de groote. Aensiet den soeten Jesus hoe hy hem hier verheugt onder het slecht gemeyn volcxken, ende hoe vriendelyck ende blydelyck hy hun onderwyst in den weg der saligheyt, welcke om hunne simpelheyt ende ootmoedigheyt in alle syne woorden ende wercken seer gesticht wierden, ende nergens in verargert en wierden, daer hunnne Schrift-geleerde ende Godtsdienstigste op alles iet wisten te seggen.