De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXXVII. Capittel.
Jesus heeft van alle kanten materie van quellinge ende droefheyt.

NAer dat Jesus het volck, dat hy gespyst hadde, weg gesonden heeft, soo gaet hy met syne Discipels te schepe, ende vaerende over zee, komt ontrent de Stadt Magedan. (a) Doen zyn tot hem gecomen Phariséen en Saducéen, om hem te tenteren: ende hebben versocht dat hy hun toonen soude een teecken uyt den Hemel. Alsdan Jesus versuchtende in den geest, heeft geseyt: Wat vraegt dese rasse een teecken? Als het avont is gy-lieden segt, het sal schoon weder maecken, want den Hemel is rootachtig: ende 's morgens segt gy-lieden, het sal heden tempeest maecken, want den Hemel schynt droevig. Als gy-lieden een wolcke siet comen van den westen, gy segt terstont, daer komt regen: ende het geschiet alsoo. Ende als den wint is in den zuyden, gy lieden segt, het sal heet maecken, ende het geschiet alsoo. Gy hypocryten, gy-lieden weet soo wel het aenschyn des Hemels te onderscheyden; ende hoe en kent gy-lieden niet

[p. 303]

de teeckens van desen tydt? Dit seyde Jesus om dat de Mirakels, die hy dagelycks dede, genoeg voorseyt waeren van de Propheten, die de Phariséen dagelycks lasen; maer door hunnen vergalden haet ende nydt tegen Jesum, verblint zynde, en waeren met dese teeckens niet te vreden. Doen seyde Jesus: dit quaet ende overspeelders geslachte vraegt een teecken; ende hun en sal geen teecken gegeven worden, 't en sy het teecken van Jonas den Propheet. Want gelyck Jonas geweest is in den buyck van den Walvisch dry dagen ende dry nachten, alsoo sal den Sonde des Mensch in het herte der aerden wesende, dry dagen ende dry nachten. Jesus dan dit geseyt hebbende, heeft hem met een onweerdinge omgekeert van die rabauwen, ende is terstont wederom te schepe gegaen naer Bethsaida met sulcke haeste dat sijne Discipels vergaten broodt mede te dragen.

Terwylen sy vaerden, seyde Jesus tot hun: siet wel toe, ende wacht u van den deessem der Phariséen en Saducéen, dat is van hunne leeringe. Maer de Discipels dit woort deessem anders verstaende, begonsten te peysen, dat sy broodt vergeten hadde, ende te veselen onder malcanderen. Doen seyde Jesus; wat peyst gy-lieden kleyne van geloove, ende zyt besorgt om dat'er geen broodt en is? En hebt gy lieden noch geen kennisse noch verstant? Is u lieden herte noch verblint? Hebdy oogen ende siet gy niet? hebdy ooren en hoordy niet? En zyt gy lieden niet gedachtig van de vyf brooden, die ick gedeelt hebbe aen vyf duysent menschen? En hoe veel korven brockelingen hebt gy-lieden alsdan vergadert? Sy seyden hem twaelf. Ende als ick seven brooden gedeelt hebbe aen vier-duysent menschen, hoe veel korven brockelingen zynder overgebleven? Sy seyden hem seven.

[p. 304]

Doen seyde hy: hoe en verstaet gy-lieden dan niet?

O Godtminnende Ziele, aensiet ende aenhoort alle dese dingen seer aendachtelyck volgens de ordinaire vermaninge van S Bonaventura: en hebt hier groot medelyden met den sachtmoedigen Jesus, wiens patientie van alle kanten soo seer wort geoeffent. Want van d'een zyde tenteeren hem de nydige Phariséen, die hem doen swaerlyck versuchten; en van d'ander zyde bedroeven hem sijne Discipels, met hun kleyne geloove ende verblinde herten. Och soeten Heere, wat hebt gy al moeten lyden tusschen de kinderen van Adam zyn dit de wellusten, ô liefsten Jesu, die gy hebt onder de kinderen der menschen? De Phariséen ende de geleertste der Joden zyn malitieus, het volck is vleeschelyck, ende uwe Discipels zyn onvolmaekt ende kranck in't geloove; soo dat, waer gy u keert, altyts materie vint om u te bedroeven: ende seer zelden reden vint om u te verblyden.

Waer zyn wy die ons soo licht beklagen, ende murmureren om de gebreken ende onvolmaecktheden, die wy in onsen evenaesten somtyts moeten verdragen? Wy souden wel willen dat het al Engels waeren, die met ons handelen; ende wy en peysen niet, dat wy oock menschen zyn, ende veel gebreken onderworpen, welke niet alleen de menschen, maer Godt zelve by naer allen oogenblick in ons moet verdragen. O onuytsprekelycke patientie, ende sachtmoedigheyt van onse Godt! want is 't dat voor sijne oogen alle onse meeste rechtveerdigheden ende deugdelycke werken zyn als eenen besmetten doeck van een maentsuchtige vrouwe (gelyck Isaias segt) wat moet het wesen van onse gebreken ende sonden? Ende nochtans heeft Godt geduerig met ons patientie. Laet ons dan desgelyks met malkanderen patientie hebben

[p. 305]

ende naer den raet van den Apostel, malkanders lasten dragen; op dat wy alsoo mogen Jesum naervolgen, ende sijne Weth volbrengen.

Maer laet ons keeren in het schipken: siet hoe den soeten Jesus met een droevig gelaet, ende een beklaegende stemme, de Disicpels berispt van hun mistrouwen ende kleyn geloove. Siet oock hoe sy vallende voor Jesus voeten, ootmoedelyck hunne schult belyden, ende terstont van hem vergiffenisse krygende, ende alsdan met blydschap voortvaeren.

Voegt u, ô Ziele, by Jesus in het schipken en valt ook voor sijne voeten, bekennende uwe schult dat gy somtyts soo kleyn geloove ende betrouwen op hem hebt, als gy in tentatie zyt, ende het broot van uwe gewoonelycke devotie u gebreckt. Want daer en is niet dat Jesus soo seer verheyscht van een geestelycke Ziele, als een levende geloove, ende een vast betrouwen op hem; namentlyck als wy in eenigen geestelycke noot zyn. Want alsdan moeten wy peysen, in hoe menige voorleden nootsaeckelyckheden hy ons by gestaen heeft, ende hoe dickwils wy sijne soetigheyt beproeft hebben, als hy ons gegeven heeft de gratie van de devotie; ende dat hy ons de selve wederom sal geven als het hem sal believen.