De pelgrimagie van het kindeken Jesus

[p. 330]

XLIII. Capittel.
Jesus predickt in den Tempel; ende de Joden soecken hem te dooden; maer en derven aen hem de hant niet slaen. Hy vernacht op den Berg van Oliveten.

SOo daer van alle kanten volck quam binnen Jerusalem tot den Feest-dag der Tabernakelen den 15. September, de Princen der Joden gaven aen sommige last, dat sy souden letten, wanneer Jesus in de Stadt soude komen: want sy sochten hem te dooden. Maer Jesus hebbende [gelyck het geseyt is] syne Discipels ende vrienden laeten van te vooren komen, quam alleen soo stillekens in de Stadt, dat sy hem niet gewaer en wirden.

Als nu den Feest-dag begonst, sochten hem de Joden segt S. Jan,^[a] ende seyden: Waer is dien? Ende daer was een groot gerucht onder het volck van hem. Want sommige seyden, dat hy goet was. Andere seyden, neen, maer hy verleyt het volck. Nochtans niemant en derfde van hem openbaerlyck spreken, door vreese der Joden: hier-en-tusschen is Jesus in het midden van den Feest-dag op gegaen in den Tempel, ende heeft begonst te predicken. Ende de Joden verwonderden hun, seggende: Hoe heeft desen de wetenschap der letteren, aengesien hy die noyt geleert en heeft? Jesus antwoorde dat syne leeringe van Godt was, ende dat'er geen onrechtveerdigheyt in hem en was: ende vraegde hun waerom dat sy hem wilden dooden. Het volck antwoorde, gy hebt den duyvel in: wie wilt u dooden? Andere seyden: en is dit niet den genen, welcken sy zoecken te dooden? Siet hy spreeckt openbaerlyck, en sy en seggen hem niet. Souden onse Princen wel meynen dat hy Christus is? Desen weten wy van waer hy is, maer als Christus comen sal niemant en sal weten van

[a] Joann. 7.

[p. 331]

waer hy is. Jesus riep dan in den Tempel, seggende: Gy lieden kent my, ende weet van waer ick ben; maer den genen die my gesonden heeft, en kent gy-lieden niet. Sy sochten hem dan vast te grypen: maer niemant en sloeg de handt aen hem; om dat sijne ure noch niet en was gecomen. En veele van het volck geloofden in hem, seggende: Als Christus komen sal, sal hy meer Mirakels doen, als desen doet? De Phariséen wirden dit gwaer: ende terstont zynder van de Princen ende Phariséen dienaers gesonden om Jesum te vangen. Maer Jesus verheffende wederom syn stemme, sprack van hooge ende wyse zaecken met sulcke uytnemende welsprekentheyt, dat veele seyden: voorwaer dit is eenen Propheet: andere seyden, dit is Christus. Sommige seyden daer tegen, sal Christus uyt Galilëen comen? En segt de H. Schrifture niet dat Christus sal comen uyt het geslachte van David, ende uyt het Stedeken van Bethlëem. Daer is dan twee-dracht geweest onder het volck om synen t'wille. Ende sommige wilden hem vangen; maer niemant en heeft hem derven aen-tasten.

De dienaers zyn dan gekeert by de opperste Priesters ende Phariséen, die tot hun seyden: Waerom en hebt gy-lieden hem niet mede gebrocht; de dienaers antwoorden, noyt mensch en heeft soo gesproken gelyck desen. Doen zeyden de Phariséen: Zyt gy lieden oock verleyt; Is 'er iemant van de Princen ende Phariséen, die in hem gelooft heeft; Maer dit volck, dat de Weth niet en weet, is vermaledyt. Doen seyde Nicodemus, die een van de Princen was (maer heymelyck Discipel van Jesus:) Oordeelt onse Weth iemant; eerse van hem gehoort heeft, wat hy doet; De andere seyden tegen hem met gramschap: Zyt gy oock eenen Galileus, ondersoeckt de Schrifturen, ende gy zult sien,

[p. 332]

dat Christus uyt Galilëen niet en komt. Ende sy sijn een ieder gekeert in syn huys.

Tot hier hebben wy by naer de eygen woorden gehoort van het H. Evangelie. Aensiet dan, ô Ziele, uwen soeten Heere, hoe hy hier staet als een onnoosel Lam tusschen soo veel bloetgierige wolven, die hem sochten te dooden: ende hoe patientig hy lyt, sonder een woort tegen te seggen, die afgryselycke blasphemeerders, die seyden dat hy den duyvel in hadde.

Aenmerckt hier oock de verborgentheyt der oordeelen Godts, want Jesus, synde van het geslachte van David, ende geboren te Bethlëem, heeft nochtans het zelve voor de Joden verborgen gehouden; waer door sy schenen (gelyck boven blyckt) eenige reden te hebben, om hem niet te ontfangen als Christus. Sy waeren nochtans on-excuseerlyck: want syn H. Leven, syne Goddelycke leeringen, ende de boven natuerelycke Mirakels, gaven genoegsaeme getuygenisse dat hy van Godt gesonden was. Ende hadden sy hem ontfangen ten minsten als eenen Man Godts ende Propheet, ende hem ootmoedelyck voor gehouden hunne twyffelachtigheyt Jesus soude hun sonder twyffel van de waerheyt klaerlyck onderricht hebben. Maer hunne hooveerdigheyt, hunnen haet ende nyt tegen Jesus was soo groot, dat sy maer occasie en sochten om hem te verwerpen ende te dooden: welke sy oock gevonden hebben tot hunne meerder verdoemenisse: maer tot ons eeuwig welvaeren. Want Jesus moeste nootsaeckelyck van iemant gedoodt worden, soude hy dese werelt verlossen, ende volbrengen de gehoorsaemheyt van synen Hemelschen Vader.

Naer dat den soeten Jesus in de voorseyde peryckelen den geheelen dag gearbeyt hadde, predi-

[p. 333]

kende in den Tempel, ende onderwysende het volck, soo is hy uyt de Stadt gegaen naer den Berg van Oliveten, alwaer hy vernacht heeft in het gebedt. Dit was gemeynelyck het vertreck ende bidt plaetse van den Jesussoo dickwils als hy te Jerusalem was.

Eylaes den armen Man heeft geheel den dagh gevast, ende nu is hy daer sonder eten. Voorsiet u dan, ô Ziele, van wat goets, ende gaet hem soecken in de duysternissen des nachts, met de lanteerne van een brandende affectie, suchtende, ende seggende: Waer zydy mynen aldersoetsten, die myne ziele bemint. Waer zydy mijnen alderliefsten, om wien myn herte versucht. Waer zydy mynen Vader, mynen Jesus, mynen Godt, mynen Al? O Jesu mynen aldersoetsten, hope van al myn verlangen, tot u roepen myne begeerten, ende de traenen van myne wangen. Ick worde mynen soeten heere gewaer, ick heb hem hooren suchten, maer ick en sien hem noch niet. Och liefsten Vader waerom laet gy my soo lange soecken? Ey soeten Jesus spreekt dog een woordeken, op dat ick u mag vinden. My dunckt dat gy u duyckt voor my, ende ick come om u te consoleren.

Nu heb ick gevonden dien myne ziele bemint. Ey liefsten Vader, sit wat neder om u te ververschen: Want ick weet wel dat gy zyt half doodt van honger, Och mynen soeten Engel, waerom hebdy soo geweent? Gy zyt heel nat van de traenen. Gy mynen Godt weent by naer altydts, ende ick ellendig mensch ende sondaer, derve noch lacchen met de werelt. Nu dan de traenen eens afgedroogt, vermaeckt u wat liefsten Vader, met het gene u kindt mede gebrocht heeft; oft ick sal ook beginnen te weenen. Vervolgt nu, ô Ziele, dese maeltyt, ende hout uwen Jesus geselschap de reste van den nacht.