De menseneter van Nowawes en andere verhalen

[p. 60]

Prins Kleine Klaas

Er was eens een koningin, die moe was van het regeren. Ze had dat gedaan sedert haar man, wijlen de koning, op een ochtend, toen hij de straat overstak om naar de barbier te gaan, onder de tram gekomen was.

Dat was al heel lang geleden. Eerst had ze heel erg gehuild, maar toen was ze zuchtend op de troon gaan zitten om te regeren. En nu was ze moe, zó moe.

Ze had gelukkig zeven jongens, en een van hen moest nu maar koning worden, vond ze. Ze waren er allemaal groot genoeg voor. Maar wie moest ze kiezen? Ze waren allemaal erg flink en aardig voor de mensen. Eigenlijk had zij het jongste prinsje, Kleine Klaas, het liefst als opvolger gehad, omdat hij haar altijd opvrolijkte en zo mooi op de fluit kon spelen. Maar kon ze eigenlijk wel de jongste kiezen?

Zij riep haar eerste minister bij zich en vroeg deze oude en wijze man hoe ze toch een opvolger moest kiezen. De minister trok aan zijn baard en zei: ‘Een wedstrijd, Mevrouw, zou dat wat zijn?’

‘Ja’, zei de koningin opgewekt, ‘dat zou een idee zijn. Maar wat voor een wedstrijd? Hardlopen kan niet best. Een koning hoeft niet hard te lopen, het staat zelfs heel gek als hij het wèl kan...’

‘U zou de prinsen een heel moeilijke vraag kunnen stellen. Wie er het verstandigste antwoord op geeft wordt koning’, zei de wijze minister.

‘Dat lijkt me wel goed’, sprak de koningin.

Toen kwamen ook de andere wijze oude mannen in het paleis bijeen om een moeilijke vraag te bedenken. Zij vonden dit een hele mooie vraag: Wat is het nuttigste dier?

De koningin zei: ‘Hm, ik vind het wat schoolmeesterachtig, maar ik weet niets beters. Vooruit dan maar’.

Daarop werden de zeven prinsen geroepen om voor de troon van hun moeder te verschijnen.

[p. 61]

Prins Kleine Klaas, de jongste, kwam natuurlijk achteraan, net op het nippertje. Hij stopte nog gauw zijn zilveren fluit (ja, van zilver; tenslotte ben je prins, of je bent het niet) onder zijn bloes, toen hij al die oude mannen met baarden rondom de troon zag. De koningin zag het en ze moest even glimlachen, maar toen werd ze direct weer ernstig. Zij sprak: ‘Lieve jongens, ik ben moe van het regeren en nu wilde ik een van jullie tot koning benoemen in mijn plaats. Wie het verstandigste antwoord geeft op de volgende vraag, wordt gekozen. Wat is het nuttigste dier? Gerrit, jij bent de oudste, jij eerst’.

Toen stapte prins Gerrit naar voren en hij zei: ‘Mevrouw’ (prinsen zeggen tegen hun moeder altijd Mevrouw als er andere mensen bij zijn) ‘Mevrouw, ik geloof, dat de ezel het nuttigste dier is. Want die kan zoveel lasten voor de mensen dragen’. Prins Gerrit keek zelf zeer tevreden rond na dit antwoord.

Daarna kwam de tweede, prins Stoffer. Die zei, dat het paard het nuttigste dier was, want dat kon èn lasten dragen èn wagens voorttrekken èn er konden ruiters op rijden. Prins Gerrit leek hierop wat ongerust te worden.

Prins Frederik, die een smulpaap was, vond het varken het nuttigst, want daar kregen de mensen karbonaden van en ham en worst. Hij lachte vergenoegd bij zijn eigen antwoord.

Prins Egbert vond de koe nuttiger, omdat die behalve vlees, nog melk en boter en kaas voortbracht, waarop zijn broer Frederik ophield met lachen en in een nadenkende stemming leek te komen.

Prins Adriaan, die altijd alles beter wilde weten dan zijn broertje Egbert, noemde het schaap het nuttigst, want behalve dat er vlees en kaas van kwam, maakten de mensen kleren en kleden en dekens van wol.

De zesde prins, die Lucas heette en op school vaak klikte, zei: ‘Het nuttigste dier is de bij. Deze brengt ons niet alleen goudgele honing maar geeft ons bovendien een voorbeeld in vlijt’.

Op dit laatste antwoord knikten alle baarden zachtjes ‘ja’; was het ook niet een uitmuntend antwoord? Maar de koningin werd een beetje

[p. 62]

bedroefd, want zij dacht, nu heeft mijn kleinste lieveling denk ik geen enkel nuttig dier meer over om te kiezen.

Dat zal je gedacht wezen! Prins Kleine Klaas, die door de hoge ramen naar buiten had staan kijken, kwam vrolijk naar voren, toen het zijn beurt was.

‘Het nuttigste dier?’ zei hij. ‘O, dat is de nachtegaal. Die zingt en fluit altijd maar. En hij trekt zich van niemand wat aan. Zeg zelf, iedereen wordt blij als hij het hoort. Is er één ander dier, dat dat kan? Dat wou ik wel eens weten!’

De wijze mannen keken elkaar wat verbaasd aan, maar de koningin klapte, in de handen en riep: ‘Hij wordt de koning, jij hebt het gewonnen!’

Zo werd Prins Kleine Klaas koning over het land. Hij liet de ministers elke ochtend eerst kruimels voor de vogels strooien, op de pleinen in de hoofdstad, voor zij met hun andere werk mochten beginnen. Hij regeerde heel lang en gelukkig.