Officia Ciceronis, leerende wat yeghelijck in allen staten behoort te doen, bescreuen int Latijn

Datmen des ghemoets verlustigingen in eerlijcke dingen sal soecken: ende datmen de lijflijcke welluste oft geheelijcken verlaten, oft gants selsaem ghebruycken sal, ouermidts si beestelijck is.
Het xlii. Capit.

Maer om wel te verstaen wat betamelike wercken zijn, soo moetmen altijt voor ooghen hebben ende aenmercken hoe vele edelder des menscen dan alder dieren

[fol. 41v]

nature is. Want de beesten niet anders en gheuoelen dan vleesschelijcke welluste: daer si met alder druysticheyt toe gheport werden. Maer des menschen gemoet wert al leerende gheuoet, het ondersoeckt ofte doet denckende altijt yet, ende wert gheloct ende geleet door vermakelicheyt van yet te sien oft te horen: Iae ooc die ghene, die noch al een weynich totter wellusten gheneycht is, indien hy niet van een beestelick geslacht en sy want men vinter die metten name (maer niet metter daet) menschen zijn. maer is yemant yet oprecht van herten, dese alhoe wel hy door wellusten gheuanghen werdt, salt verberghen: ende ghelaet hem wt schaemten, als oft hy de wellust niet en begeerde. ⁺Daer wt men verstaen mach, dat de vleesschelike luste niet waerdich genoech en is voor de edelheyt der menscheliker naturen: ende datmense behoort te versmaden ende te verwerpen. Maer waerder yemant die dese luste eenicsins wilde ghenieten, die moet in tghebruycke wel naerstelijcken mate onderhouden. Aldaer omme salmen tgebruyck in spijs ende cleederen niet totter wellusten, maer tot des lichaems ghesontheydt ende stercheyt schicken ende voegen. Indien wy oock te recht de edelheyt ende groote waerdicheyt van smenschen nature wil-

+ Vleesschelike lust des menschen edelheyt niet waerdich.

[fol. 42r]

len aenmercken so sullen wi verstaen, hoe snoode ende schandelick het den mensche is: dat hy in welluste oueruloeye, ooc teeder ende sachtelijcken leue: ende hoe eerlijcken het daer tegens is datmen spaerlic, matelijck, strenghelijck ende soberlijcken leue.