De slang en de kikvors
Heel, heel lang geleden was de Slang een beste vriend van de Indianen. Familie Slang was vaak op bezoek bij de Karinja's, de Indianen. Ook de kikvors was een intieme vriend van de Indianen. Op hun beurt stelden de Indianen de vriendschap met slang en kikvors zeer op prijs.
Het gebeurde vaak dat slang en kikvors elkaar ontmoetten in het dorp der Karinja's. De sluwe slang en de trage kikvors kwamen zo in nauw kontakt met elkaar. Wanneer Heer Slang een feestje had, nodigde hij kikvors en diens familie altijd uit. Maar kikvors nodigde slang nooit uit. Dat kwam omdat kikvors jaloers was op slang. Hij vond het niet prettig dat slang in een mooi, glad pakje rondliep, en dat slang zo lang en slank was. Bovendien kon slang erg lenig dansen; hij kon in alle mogelijkke bochten heen en weer zwiepen. Maar kikvors was helemaal verstoken van deze gave.
Die jaloerse kikvors kon alleen maar eentonig kwaken.
Op een dag besloot hij om in de leer te gaan bij Slang. Nadat hij ongeveer een jaar lang elke dag op les was geweest bij slang, kon hij precies evenveel doen als toen hij de eerste les kreeg. Intussen had kikvors aardig wat leergeld betaald. Toen slang de kursus na een jaar sloot, eiste kikvors zijn lesgeld terug, omdat hij in het geheel geen vorderingen had gemaakt. Slang dacht er niet aan het lesgeld terug te geven, ik heb ervoor gewerkt, zei hij. Ik heb mijn best gedaan om je iets bij te brengen; dat het niet gelukt is, is niet mijn, maar jouw schuld.
De twee vrienden kregen hooglopende ruzie. Kikvors kwaakte zo hard om teruggave van zijn lesgeld, dat bijna het hele bos uitliep om te kijken wat er aan de hand was.
Slang wond zich ook verschrikkelijk op. Tenslotte kon hij zich meer beheersen. Hij sprong op kikvors af en slikte hem in.
Van die dag af, zo vertellen de oude Indianen, zijn slang en kikvors geslagen vijanden. Waar slang ook maar een kikvors tegenkomt, slokt hij hem op.
Auteursrechtelijk beschermd