Van God en van de natuur

[p. 24]

XI

Wanneer de avond is, een diepe rust
Valt op de moede velden van de aarde
En maakt den kleinen mensch toegankelijk
Te zijn in eenheid met het milde Al.

Hij voelt zich weggeheven van den dag,
Hij voelt zich binnengaan tot de weldoende
Stilte, die hem ganschelijk omvangt
En open maakt voor al wat naast hem leeft.

Hij is geworden weder die hij was -
En uit het luide pralen der verschillen
Trad hij de stilte in en wordt gelijk
Aan grassen, boomen, bloemen en het licht.

Ik wilde dat ik tot een avond werd
En U omwikkelde met een geluid
Zoo teeder, alsof stilte in U viel
En U in eenheid saambracht met het Al.