Van God en van de natuur

[p. 44]

XXVI

De blonde dag geeft het den avond over,
De schemering bestelt het aan den nacht,
De grassen nemen 't aan, en ook de grover
Gebaarde struiken buigen der hoofden vacht.

Want over hen gegaan is Ruimteklover
Wind, en heeft hen aangeraakt met kracht,
Nu staan zij omgewikkeld in den toover
Van het geluid, dat hij heeft voortgebracht.

En bij de wonderen, door hem verricht,
Te midden van de cirkeling, die waarde,
Huwende zee en aarde, licht en vuur,

Een kleine mensch, in dit gezegend uur
Hoorde Gemeenschap langs de ronde Aarde
Brengen de diepten, zingend naar het licht.