Sprookjes uit alle landen

[p. 114]

De paardekop

Er waren eens een man en een vrouw, zij waren als weduwnaar en weduwe met elkander getrouwd, hij had een dochter en zij had een dochter. De vrouw kon haar stiefdochter niet uitstaan, zij wekte haar vroeg in den donkeren morgen, liet haar al het werk doen en schold haar uit. Het meisje echter verdroeg alles geduldig, zij was voorkomend en behulpzaam, soms schreide zij stil, maar zij maakte haar stiefmoeder geen verwijt. De dochter van de vrouw was lui en lastig, zij kleedde zich mooi en werkte niet, maar bij haar moeder, die haar verwende en bedierf, kon zij geen kwaad doen.

Eens zei de vrouw tot haar man:

- Breng je dochter toch weg, ik kan haar niet meer onder mijn oogen zien.

- Ja, dacht de vader, het is beter dat mijn dochter niet langer in een huis leeft, waar zij zoo wordt gekweld.

Hij spande in en reed met zijn dochter naar het donkere bosch. In het bosch stond een hutje met vriendelijke gordijnen voor het raam. De vader bracht zijn dochter hier binnen en zei:

- Meisjelief, wacht hier op mij, ik ga hout hakken.

Hij ging heen en deed de deur dicht. Buiten bond hij een plankje aan den stam van een berkeboom, die voor de hut stond, en reed weg, naar huis.

Het meisje wachtte en wachtte op haar vader. Buiten speelde de wind met het plankje tegen den berkestam, klap, klap, klap - klop, klop, klop. Vader hakt hout, dacht het meisje en wachtte.

Maar de dag ging voorbij. Het werd avond en de zon ging onder. Toen werd het donker en het meisje wachtte nog steeds tevergeefs op haar vader. Zij luisterde: tusschen de boomen bolderde het, holderdebolder, een hol geluid, daar kwam een paardekop aan. Hij liep naar het hutje, klopte op de deur en riep:

- Meisje, meisje maak eens open!

[p. t.o. 114]

[p. 115]

Het meisje opende de deur.

- Meisje, meisje, help mij over den drempel!

Zij hielp hem over den drempel.

- Meisje, meisje, geef mij wat eten!

Zij maakte eten gereed en gaf het hem.

- Meisje, meisje, maak een bed voor mij klaar!

Zij maakte een bed voor hem klaar.

- Meisje, meisje, vertel mij een sprookje.

En zij vertelde hem het mooiste sprookje, dat zij kende.

- Meisje, meisje, kruip in mijn linkeroor en kruip uit mijn rechteroor weer uit.

Zij kroop in het linkeroor, uit het rechteroor rees zij op, gekroond met een diadeem, in een witzijden gewaad met een gordel van rozen, zij steeg in haar gouden wagen met twaalf zilveren paarden bespannen en reed binnen in haar rijk. Maar eerst reed zij naar huis, nam afscheid van haar vader en haar stiefmoeder, schonk hun alle schatten der aarde, doch haar stiefzuster, de dochter der vrouw, gaf zij niets.

Een jaar ging voorbij. Toen zei de vrouw tot den man:

- Breng nu mijn dochter weg, je weet wel waarheen, breng haar daarheen, waar ge je eigen dochter naar toe hebt gebracht.

- Als gij dat wenscht, dacht de man, dan zal ik dat doen.

Hij spande in en reed met zijn stiefdochter naar het donkere bosch. In het bosch stond het hutje met de vriendelijke gordijnen voor het raam. De vader bracht de dochter van zijn vrouw hierbinnen, en zei:

- Wacht hier op mij, ik ga hout hakken.

Hij ging heen en deed de deur dicht. Buiten bond hij een plankje aan den berkeboom, die voor de hut stond, en reed weg, naar huis.

Het meisje wachtte en wachtte. Buiten speelde de wind met het plankje tegen den berkestam: klap, klap, klap - klop, klop, klop. Wat heeft die oude gek aan dien boom gebonden? dacht het meisje.

Maar de dag ging voorbij. Het werd avond en de zon ging onder, toen werd het donker, en het meisje wachtte nog steeds tevergeefs. Zij luisterde: tusschen de boomen bolderde het, holderdebolder, een hol geluid, daar kwam een paardekop aan. Hij liep naar het hutje, klopte op de deur en riep:

- Meisje, meisje, maak eens open!

- Doe het zelf, zei zij, zoo voornaam ben jij niet.

Hij opende de deur en vroeg:

- Meisje, meisje, draag mij over den drempel!

- Help jezelf maar, zei het meisje, zoo voornaam ben je niet.

De paardekop hielp zichzelf over den drempel, kwam binnen en vroeg:

[p. 116]

- Meisje, meisje, geef mij wat eten!

- Zorg zelf voor je eten, zei zij, zoo voornaam ben je niet.

Hij zorgde zelf voor zijn eten, at, en vroeg:

- Meisje, meisje, maak een bed voor mij klaar!

- Maak zelf je bed maar klaar, zei het meisje, zoo voornaam ben je niet.

Hij maakte zijn bed klaar, kroop erin, en zei:

- Meisje, meisje, vertel mij een sprookje.

- Ik ken geen sprookjes, zei het meisje.

Toen zei de paardekop:

- Meisje, meisje, kruip in mijn linkeroor en kruip uit mijn rechteroor weer uit.

Zij kroop in het linkeroor, uit het rechter kroop zij uit, oud, met een bult, zonder tanden, en op krukken. Zij strompelde het bosch in, zag geen hand voor oogen, zij raakte in een poel, verdronk, en zonk weg in de modderige diepte.