Van den aflaet Iesu Christi
(1631)–D.V. Coornhert–
AuteursrechtvrijVII. Capittel.Datmen Christum versaeckt, alsmen lochent dat hy hier yemants ziele waerachtelijck geneest.HEBRON. Weynich kendy der menschen kranckheyt. Die is soo groot dat het onmoge- Ga naar margenoot+ lijck is't ghebodt te vervullen, alsmen siet op't onvermoghen onser natueren: dat seyt oock Calvijn. Hattus. Maer is hem oock al wel beken die Godlijcke mogentheyt?Dese is soo groot dat hem niet onmogelijck en is, dat voor den mensche onmoghelijck schijnt. Immers dat de mensche alles vermach in Ga naar margenoot+ hem. Dat segghen Christus ende Paulus. Ga naar margenoot+ Wie is hier de gheloof-waerdichste? maer seght doch, wat houdy d'oorsaecke van onse kranckheyt? Hebron. Die sieckte onser zielen. Want die maeckt swack. Hattus. Recht, waer die oorsake is wech genomen, te weten de sieckte, soude haer vrucht of gevolch oock daer mogen blijven: te weten die cranchey? Hebron. Neen want dan moeste ghesontheydt komen in plaetse van de sieckte, ende gelijck van die sieckte kranckheyt, also wert van de ghesontheyt sieckheyt veroorsaeckt. Hattus. Noch antwoordy wel. Wat is het eyghentlijcke ampt Christi? Hebron. Calvijn seyt dat het is, die geestelijcke sieck- Ga naar margenoot+ ten wech te nemen ende onsen zielen die gesontheyt weder te geven. Hattus. Dat Christi eyghentlijcke ampt is, dat behoorde tot Christi persone. Doet het niet? Hebron. Wie twijfelt daer aen? Hattus. Men versaeckt Christum so dickmaels alsmen hem beneemt die dinghen die eygentlijck behooren tot zijnen persoone. Ist niet soo? Hebron. Gewisselijck dat seyt Calvinus selve. Hattus. Waer der zielen kranckheydt noch blijft, daer is haer oorsaecke, die sieckte, niet wech genomen, nochte die gesontheyt niet weder gegeven. Hebron. Ten is. Hattus. Nu hout ghyluyden dat noyt mensche 'tgebodt of de wet Godts en heeft vervuldt of te vollen volbracht, overmits die kranckheyt of onvermogen der natueren. So is noch die kranckheyt stadelijck in allen menschen gebleven, ende mitsdien oock die gheestlijcke sieckte der zielen. So en heeft dan, na dese uwe leer Christus die noyt uut yemant wech genomen, nochte yemant der zielen gesontheyt weder gegeven. So en heeft dan Christus noyt gepleeght zijn eygentlijcke ampt. So beneemdy dan oock Christo zijn eygentlijcke ampt: ende so versaeckt ghy dan met dese uwe opinie Christum. Weder-spreket dit kondy, of bekent ende leght af dese leelijcke dolinghe tot lasteringe Christi ende verdoemenisse der menschen streckende. |
|