Recht ghebruyck ende misbruyck van tydlycke have

[p. 16]

X I I I I.
Doorbrenghers.

Ist vreemd dat des smetsers al verslinnende kaken,
Ten lesten huys en hóf schandelyck uyt braken.
Ist onrecht dat ghebreck pynlyck hun lyf doet quelen,
Die uyt hun overvloed der armen nódruft stelen.

ZÓ wie boven nódruft, ghewin óf renthen heeft,
En boven t'behoeven de inkoomsten uyt gheeft
Aan kócks, an roffiaans, an hoeren, en an boeven
Misbruyckt zyn ryckdom, t'ghebreck zal hem bedroeven.
Te recht quelt hem t'ghebreck die met overvloed versluymt,
Tghunt zyns naastens ghebreck moght stóppen en houden ruymt.
Dit zyn gódlóze dieven stelende hun zelfs ghoed,
Int alleen verdoen daar zes by mochten zyn ghevoedt.
Dees onbarmhertighe zal God niet ontfarmen,
Want haar zótte weelde verhonghert Góóds armen,
Zó liet des rycken pracht den Lazarum in nóód;
Die dief voer ter hellen d'arme in Abrams schóót:
Wat zal Gód dóch eyschen door zyn rechte rechters mond
Dan der lieffden woecker van onze ontfanghen pond?
Verdoemt Gód die t'pond brengt zonder weldaads vóórdeel,
Die t'pond schentlick verdoet, wat verwacht hy daar voor óórdeel?
Voor een vluchtighe lust, eewich durende smerten.
Bedenckt u ghy quistghoed, neemt dit doch ter herten.
Zydy gódlóós? vreest ghy Gód, duyvel nóch helle?
Vreest dan ten minsten hier t'behoeftigh ghequelle.
Want die hier duer verliest t'ghoed van zyn ouders gheërft,
Erft zyn eyghen armoe, die hem met schanden bederft.

[p. t.o. 16]

X I I I I.
Prodigi.

Vacantes potibus & dantes symbola, consumentur.

Prouerb. 23, 2.

Qui nutrit scortum, perdet substantiam.

Prouerb. 29, 3.

Quid mirum, fundos si prodigus euomat haustos:

Illos comminuit faucibus antè suis.

Graecari solitum tandem diuexat egestas;

Qui vel pauperibus danda alimenta vorat.