Verdichtsels

[p. 11]

III.
De Puit en de Os.

Een domme puit zag in de weî

Een schoonen vetten os, wiens maeksel hem behaegde.
Hy keek het statig dier met afgunst na en zei:
'K wil ook zoo groot zyn! Hy, niet dikker dan een ei!
Dan rekte hy zich uit, en blies zich op en vraegde
Aen zyn gebuerman: Zeg, ben ik zoo dik nog niet

Als 't magtig dier dat gy daer ziet?

- Wel neen gy! - Nu dan? - Nog niet. - Nu? - Doe nog uw beste.
- Kyk nu. - 'T schilt nog zoo veel! - Zie... daer! - Het was zyn leste:

Hy borst!

Dit ziet men hedendaegs, by armen en by ryken.

De kaelste heer wil leven als een vorst.

De kleinste burger wil niet wyken

Voor eenen grooten edelman.

Elk klimt en kruipt zoo hoog hy kan.

Elkeen bouwt huizen lyk paleizen;

Elkeen wil verre en by gaen reizen;

Elkeen voert luisterlyken trein;

Elkeen geeft kostelyke balen;

Elkeen houdt prachtige avondmalen.

Zoo 't is by 't groot, zoo is 't by 't klein:

De knechten zyn gekleed als heeren;

De meissens dragen zyden kleeren;

Niets is te schoon, niets is te fyn;

'T moet alles naer de mode zyn.

Geen onkost is er die gezwicht is:

Het schynt dat 's keizers kat hun nicht is!

Maer eindelyk wat volgt daer uit?

Eilaes! tot hunne groote schande,

[p. 12]

 

Zy vallen door de mande

 

En bersten lyk de puit!