Verdichtsels

IV.
De Wezel, het Konyntje en de Kat.

Een stoute wezel vond,

Op zeekren morgenstond,

De deur van het paleis van een konyntjen open,
En op den oogenblik is hy er ingeslopen.

Hy vestigt er zyn woonst en doet,

Met spoed,

Zyn huisraed, zyn schapraei en al zyn andre dingen

Door vrienden en geburen bringen.

Dat was voorwaer geen schoone daed:

'T konyntje was niet t'huis: 't was aen den dageraed

Zyn eerbewys gaen doen, gaen loopen en gaen springen

Op 't versch bedauwde gras,

Met andere konynen.

Het komt, en ziende wie daer was:

O vaderlyke Goôn! wat zie ik hier verschynen?

Riep 't beestje gansch ontsteld. Sa, ras, gy spitsneus, ras!

Begin eens te verhuizen

En steek u gauw van kant,

Of 'k ga om al de ratten en de muizen

Van heel het land.

- Wat zegt gy? Ik vertrekken!

Sprak 't langgelyfde dier,

Myn vriendje, 'k peis dat gy wilt gekken.

Eerst komt, eerst maelt, zegt men, en ik blyf hier,

Daer meê is 't al. - Maer 't is myn huis; ga vraeg het aen de lieden

Van heel 't gebuert.

- Dat kan zeer wel geschieden,

[p. 13]

 

Myn lieftje, maer gy weet dat niets hier eeuwig duert.

 

- Maer 't is myne erfenis; 't is 't huis van myne moeder;

 

Zy erfde 't van Pier Jan, haer vaders broeder;

 

Pier Jan van Joos, zyn moederlyken oom;

 

Die Joos heeft het gemaekt. Daer ziet gy heel den boom

 

Van ons geslacht. - Gy mogt die moeite sparen:

 

Ik lach met uwen boom. Als gy dat huis bezat,

 

Gy moest het maer bewaren;

 

Verstaet gy dat?

 

- Maer, kent gy dan geen wetten?

 

- Ja, ja, zeer wel; en 't is door de allersterkste wet

 

Dat ik my hier heb neêrgezet.

 

Was 't u niet aengenaem, gy moest het my beletten.

 

'T is wel de moeite weerd van hier zoo veel gedruisch

 

Te komen maken voor een huis,

 

Waer men niet zonder stuipen

 

Kan binnen kruipen!

 

Maer hoor, het best van al:

 

Getroost u, en houd op van klagen,

 

Wy zullen het geval

 

Aen Raminagrobis regtzinnig voor gaen dragen.

 

Dat is een man

 

Die ons bescheiden kan.

 

Die man was eene kat, vol wysheid en vol jaren,

 

Een heil'ge kat, die leefde als een ermyt,

 

Zeer dik en vet en bovenal ervaren

 

In al de wetten van den tyd.

 

De voorstel wordt aenveerd. Zy trekken op te gader

 

By haer gemeste majesteit,

 

Die hen zeer wel ontving en hun vriendhertig zeid:

 

Myn kinders, komt wat nader, komt wat nader.

 

Ik hoor niet al te wel: komt, zet u digt by my;

 

Ik ben wat doof, door myne hooge jaren.

 

De pleiters komen zonder vreeze by,

 

En wyl ze wel aendachtig waren,

[p. 14]

 

Slaet kattepoes de klauwen op,

 

Grypt keun en wezel by den kop,

 

En stelt een einde aen hunne zaken

 

Met beiden hun den nek te kraken.

 

 

 

Ga in proces voor eene koe,

 

Gy legt er nog een peerd aen toe.